Śmiga lokomotywa, sunie przed siebie
Przed nią tory za nią sznur wagonów jedzie
Z komina bucha dym, silnik głośno pracuje
Gdy się ciuchcia zmęczy odpocznie na peronie

Jedzie pociąg, parą napędzany
Z przodu jest parowóz, a z tyłu wagony
Gdy parowóz poczuje zmęczenie
Zwalnia by sobie odsapnąć na peronie

Ja jestem ciuchcia parowa
Paruje we mnie woda
Bym ruszyła przed siebie
Musisz wodę zagotować

Ładujesz do mnie węgiel
I dobrze go rozgrzewasz
Ciepełko grzeje wode
i woda się podgrzewa

Spójrz jak gorąca woda zaczyna parować
Gdy kłęby pary wpadną w tłok ten zaczyna pracować
W prawo i w lewo, tłok nabiera tempa
Napędza moje koła i powoli się rozpędzam

Ruszam przed siebie, tuż po krótkiej przerwie
Znowu chwilki potrzebuję nim na dobre się rozpędzę
Węgiel gorący, dym z komina bucha
Para bardzo głośno syczy
Coraz szybciej się poruszam

Wkoło zielono, pola, łąki, lasy
Błękitne niebo, słonko mocno praży
I nagle ciemność, wjeżdżam do tunelu
Nie boje się, zapalam światła, gnam prosto do celu

Jadę dalej, śnieg zaczyna sypać
Coraz chłodniej, lodowaty wiatr się zrywa
Mimo zimna, czuje się wspaniale
Ogrzewa mnie cieplutki węgiel, rozpalany stale

Za przełęczą, wyłania się most
Powolutku pokonuje go
I wtem tory zakręcają ostro w dół
Rozpędzam się, pod mostem śmigam, nic mnie zatrzyma