Żył rycerz Maciej
Który po dziadku
Zamiast rumaka
Miał kota w spadku

I przez rok cały
W słońcu czy w słocie
Zamiast na koniu
Jeździł na kocie

Lecz dnia pewnego
Gdzieś zza stodoły
Wyszedł na spacer
Szczeniak wesoły

Spostrzegł Macieja
Co przy sobocie
Kłusowała właśnie
Łąką na kocie

Szczeknął półgębkiem
I już po chwili
Wszyscy dokoła się
Zadziwili

Bowiem na starym
Drewnianym płocie
Siedział kot
A z nim… Maciej na kocie.