Smok Marian z miasta Krakowa
Wciąż przed wszystkimi się chowa
I tylko nocą bez celu
Plącze się po Wawelu
Wskoczy na rynek ukradkiem
By nikt go nie spotkał przypadkiem
A gdy świt wstaje - do domu
Marianek gna po kryjomu
W oknach rolety zasłania
I nie wychodzi z mieszkania

A co byś powiedział Marianku
Gdybyśmy tak o poranku
Powiedzmy...
Przyszłej niedzieli...
Na Planty cię wyciągnęli?

Lecz Marian ze strachu siny
Wystawia nos spod pierzyny
I woła:
To się nie uda!
Nie dla mnie już takie cuda!

Nad Wisłą
W Krakowie
Tam u dołu zbocza
Gdy spojrzysz przyjacielu
Widnieje jama smocza

Mój wuj stryjeczny Bazyli
Mieszkał w niej aż do chwili
Gdy szewczyk Skuba niejaki
Zapewne trochę dla draki

Tak do śniadanka z rana
Podał mu z siarką barana!
A koniec historii jest taki
Że z wujka uszył kozaki!