1. Uświadom

Pierwszym działaniem jakie rodzic powinien podjąć za nim zacznie rozmawiać o emocjach
z dzieckiem jest uświadomienie mu czym one tak naprawdę są. Pokazanie, że czasem możemy czuć się źle lub dobrze będzie pierwszym krokiem do tego aby zacząć rozmowę. Zadane prze rodzica pytanie "jak się dziś czujesz?" będzie świetnym rozpoczęciem dyskusji. Dziecko będzie mogło samo się nad tym zastanowić i wywnioskować jakie czuje dzisiaj emocje na przykład po całym dniu nauki czy po szkolnej wycieczce. Dobrym sposobem aby uświadomić dziecko o uczuciach jest również zadawanie pytań typu "co czułeś kiedy..." na przykład kiedy kolega w klasie sprawił ci przykrość lub kiedy mama ugotowała twoje ulubione danie. Takie proste pytania pozwolą dziecku na wstępne zrozumienie różnic emocjonalnych oraz będzie ono miało już pojęcie o tym, że również w nim istnieje coś takiego jak uczucia.

2. Bądź przyjacielem

Dzieci powinny czuć od rodziców ogrom wsparcia. Wychowanie nie jest najłatwiejszą sprawą, dlatego należy zwracać uwagę nawet na te mniej istotne rzeczy. Jako rodzic jest się w pełni odpowiedzialnym za każde działanie dziecka a nawet za to jak się zachowuje i co mówi. Oczywiście kiedy dorasta, ma już własne zdanie i sposób bycia wtedy rodzic powinien to uszanować i być świadomym tego, że dziecko jest już na wyższym etapie rozwoju. Każdy człowiek ma ciężkie dni i dotyczy to również dzieci. Warto wtedy szczerze porozmawiać o tym co sprawiło, że ten dzień był gorszy niż inne lub co czuje w takim dniu. Wsparcie i przyjaźń rodzica to dwie kluczowe rzeczy aby sprawić, żeby dziecko prawidłowo się rozwijało i było przygotowane na dalsze życie. Również jeżeli rodzic ma słabsze dni lub zaistniała przykra sytuacja należy wytłumaczyć dziecku co tak naprawdę się stało, jak się czujemy i co można zrobić w danej chwili. Dzięki dużemu zaangażowaniu w życie emocjonalne dziecka, rodzic ma możliwośc nauczenia go emocji. Nauka emocji to podstawa w dalszym, dorosłym życiu.

3. Dziecięce fobie

Dziecko zawsze czegoś się boi. Czy jest to ciemność, potwór pod łóżkiem czy pająki lub woda nie należy tego ignorować. To, że tak się dzieje jest naturalnym procesem rozwoju, każdy z nas bał się czegoś jako dziecko. Oprócz zwykłych lęków dziecko narażone jest na fobie i traumy. Powodowanie jest to tym, że zobaczyły one lub doświadczyły czegoś co wywołało u nich atak paniki lub strach. Mogą bać się pająków, ponieważ kiedyś miały styczność i nie wspominają tego dobrze lub mogą bać się ciemności głównie dlatego, że wyobraźnia dziecka nie zna granic i nawet podczas nocy może ono widzieć przeróżne straszne dla niego rzeczy. Traumy, lęki czy sytuacje, które wywołały u dziecka atak paniki powinny zostać rozpracowane i omówione przez rodzica
i dziecko, jeśli jednak zwykła rozmowa nie jest wystarczająca by dziecko przestało żyć w starchu należałoby udać się do psychologa. Najważnieszą rzeczą jest to, aby rodzic również pamiętał o tym, że jego dziecko ma prawo do odczuwania starchu i lęku. Trzeba świadomie podejmować dyskusje na temat strachu i różnych lęków jakie dziecko może mieć.

4. Motywacja dziecka

Aby dziecko poznało swoje emocje należałoby rówież sprawdzić jak się zachowuje podczas różnych, czasem nietypowych sytuacji. Na przykład rodzic powinien dać dziecku możliwość skorzystania z głębszego basenu podczas wizyty na basenie czy też spróbowania pikantnego dania co mogłoby dać dziecku możliwość zaryzykowania, jeżeli wcześniej nie miał okazji takiego próbować. Dziecko sprawdzi samo siebie, zobaczy co się wtedy stanie, jak zareaguje czy będzie to dobre czy złe. Takie działanie pozwoli dziecku na odnalezienie własnych granic strachu. Zobaczy co dla niego samego jest dobre a co nie, z czym może się zmierzyć a co będzie dla niego za trudne. Proste działania, nauczą dziecko odczuwać emocje nawet te najgłębsze. Rodzice powinni zachęcać swoje dziecko do podejmowania ryzyka, oczywiście odpowiednio dobranego do wieku czy etapu rozwoju psychicznego.  Będzie to miało istotny wpływ na zachowanie u dziecka a także uporządkuje poprawnie jego emocje.

5. Gdzie znaleźć spokój?

Istotnym elementem w poznawaniu emocji jest znalezienie spokoju. Może ono być zdenerwowane z różnych powodów nawet natłoku myśli. Jako rodzic musi się pokazać dziecku i nauczyć go jak
i gdzie można znaleźć spokój i w jaki sposób można sprowadzić swój umysł do ponownej harmonii. Stawianie pierwszych kroków w nauce emocji u dziecka nie jest najłatwiejszą rzeczą. Trzeba nauczyć dziecko, że emocje są różne i nie może się bać nawet tych mniej przyjemnych. Kiedy właśnie tak się dzieje, że dziecko odczuwa smutek czy złość zadaniem rodzica jest pokazanie dziecku sposobów na poradzenie sobie z tym. Dziecko powinno wiedzieć, że jeśli odczuwa gniew ma do tego prawo i może pozwolić sobie na kilka minut dla siebie aby się uspokoić. Na szczęście jako rodzice, dzieci najczęściej ukojenie znajdują właśnie w ramionach mamy lub taty. Jeśli dzieje się coś złego w ich życiu często przychodzą do rodziców i uspokajają się tylko przy nich.

Rodzice mają za zadnie wychować dziecko tak aby było szczęśliwe i potrafiło poradzić sobie
w każdej sytuacji. Pokazywanie i odkrywanie przed dziećmi emocji jest kluczem do zrozumienia przez niego jak działa świat, czym się różnią ludzie i dlaczego czasem czuje się inaczej niż zazwyczaj. Nauka emocji powinna być w głównej mierze oparta na pokazywaniu różnych zachowań dziecku a także dawaniu możliwości na to aby sprawdził i odnalazł sam siebie. Rodzice pełnią najważniejszą rolę w życiu każdego dziecka i należy zawsze o tym pamiętać, by być dla niego wsparciem i wzorem. Należy jednak pamiętać, że jeśli nie wszystko będzie tak jak sobie wymarzyliśmi  i coś się  nie uda należy podjąć rozmowę z dzieckiem i wytłumaczyć mu dlaczego dzieje się tak a nie inaczej. Rozmowa o emocjach jest istotnym procesem rozwoju psychicznego dziecka, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na ten etap.