Synek mój ma 3,5-roku. Urodził się w 36 tyg. ciąży. Został zakwalifikowany z różnych przyczyn jako wcześniak. Od tamtej pory miał 3 operacje. Często, nawet bardzo często chodziliśmy do lekarzy. Na samo słowo lekarz reaguje płaczem. Od początku jest nieufny, nie lubi wychodzić z domu. Od września chodzi do przedszkola. Na palcach u jednej ręki można policzyć ile razy poszedł bez płaczu. Nie chce tam chodzić, płacze, tupie, złości się, dokucza dzieciom, sika w majteczki, mimo że umie zgłaszać swoje potrzeby, wpada w taką histerię, że prawie wymiotuje, ma olbrzymi problem z dzieleniem się zabawkami. Ciągle mówi, że ktoś chce mu coś zabrać. Budzi się w nocy od kilku do kilkunastu razy, i tak od urodzenia. Jak obudzi się 3 razy, to już jest super. Niemal zawsze z płaczem. Byliśmy w miejscowej poradni psychologiczno-pedagogicznej. W zasadzie nie dowiedzieliśmy się niczego, czego sami nie wiemy lub nie widzimy. Nie umiem poradzić sobie z moim dzieckiem, nie wiem co robię źle, nie wiem czy to nie powinno być w jakiś sposób leczone. Co będzie dalej jeśli teraz nie umie się opanować. Czy to może być jakaś choroba? Dodam że jest uzależniony od przebywania ze mną. Ciężko wyjść mi do łazienki. Zachowuje się, jakby nie miał taty, niewiele chce z nim robić a z drugiej strony mąż też jak tylko wyjdzie z domu to synek co chwile pyta za ile wróci. Każe mi dzwonić żeby wracał. Proszę o poradę, naprowadzenie na jakąś drogę rozwiązania tyłu problemów z tak małym dzieckiem.

Pozdrawiam
Patrycja