Witam,

mój czteroletni synek od września chodzi do przedszkola. Na początku trochę płakał jak go zostawiałam, ale teraz już idzie chętnie. Jak go odbieram to od razu mi wszystko opowiada: co robili, co było do jedzonka. Mówi zadowolony, że w przedszkolu jest fajnie. Jednak martwi mnie to, że nie chce bawić się z innymi dziećmi. W pracach grupowych bierze udział. Panie go chwalą, że starannie koloruje, pomaga sprzątać, a na spacerach chodzi w parze z dwoma młodszymi chłopcami. Z jedzeniem jest tak, że je jak ma na coś ochotę. Kiedy pytam, dlaczego nie bawi się z dziećmi to mówi mi, że jest mu smutno, bo mnie tam nie ma i woli sobie posiedzieć i poczekać na mnie. Synek praktycznie cały czas spędzał do tej pory ze mną, ponieważ nie pracuję. Dużo czasu spędza też z tatą majsterkując. Niestety w okolicy nie ma rówieśników, przez co mało czasu spędzał z innymi dziećmi. Jednak bardzo lubi bawić się ze starszą o trzy lata kuzynką. Widzę, że synek w kontaktach z dziećmi jest nieśmiały, za to z dorosłymi na odwrót. Rano, kiedy odprowadzam synka do przedszkola, widzę, że nie może się doczekać kiedy już tam będzie. Do sali zabaw idzie zadowolony, po czym staje i nie wie, co ma dalej robić. Martwi mnie to, bo widzę, że chce być w przedszkolu i się tam bawić, jednak nie może się przełamać. Może jakby panie przedszkolanki, zamiast pić kawę przy biurku, trochę go zachęciły, czułby się trochę pewniej i by się przełamał?

Wioleta