Witam,
Jestem mamą trzyletniej, bardzo inteligentnej dziewczynki. Jej mowa jest opóźniona. Rozumie, co się do niej mówi, wykonuje polecenia, ale zasób słów jest bardzo mały. Buduje proste zdania, ale bardziej w swoim języku niż zrozumiałym dla wszystkich. Dużo czytamy jej książek, lubi układać klocki, puzzle, wymyśla różne zabawy i angażuje w nie innych. Używa wielu gestów, nie chce powtarzać, zamyka się w swojej skorupce i robi się bardzo smutna. Od dwóch miesięcy zaczęłyśmy zabawę z książeczkami "Kocham czytać". Na początku bardzo jej się to podobało. Najpierw to ja opowiadałam ilustracje, potem pacynka uczyła się czytać, pacynka często miała katar i wypadały jej z buzi sylaby odpowiednie do danej książeczki. Bawimy się tak aż do momentu, kiedy
córka sama zaczyna odczytywać sylaby z kartoników i bardzo się cieszy, że potrafi to robić. Córka błędnie wymawia niektóre głoski, m.in. "b"
(wymawia m), "l" (zamienia na j), "k" (zamienia na t). Obecnie czytamy
zeszyt nr 4. I tu pojawił się problem i jestem na siebie bardzo zła, bo to
chyba z mojej winy. Mianowicie córka te sylaby z głoską "b" załapała
bardzo szybko, ale czytała je ma, me, mo... zamiast ba, be, bo. Była
wtedy taka z siebie dumna, a ja ją spokojnym głosem poprawiałam (nie czytamy "ma" tylko "ba" itd.). Od tamtej pory spadł jej entuzjazm do tego stopnia, że nawet nie chce, żeby jej opowiadać ilustracje z tej książeczki. Po kilku dniach przerwy nagle nastąpił przełom, córka przeczytała całą książeczkę (no prawie, pominęła imiona biedronek i pszczółek, wyrazy z końca przeczytała). Za każdą przeczytaną sylabę otrzymywała ode mnie i od męża wielki uścisk, którego zresztą sama się domagała. Od tamtego czasu minął tydzień, a córka znowu nie chce czytać. Nie rozumiem dlaczego, była taka szczęśliwa jak przeczytała wtedy całą książeczkę, a teraz ewidentnie jej unika, a ja nie wiem co mam robić.
Kasia