Dzień dobry,
Jestem tatą 1,5-rocznego chłopca od pewnego czasu zaobserwowaliśmy u niego "dziwne" zachowania. Jeszcze niedawno Kubuś próbował coś powiedzieć, powtarzać słowa, co prawda proste, ale wypowiadał mama baba, bam i tym podobne, był skory do współpracy. W zabawie z klockami czy innymi przedmiotami nigdy nie pozostawał na długo, szybko nudził się jedną zabawką porzucając ją chwytał kolejne... nie na długo. Za to można go zatrzymać na dłużej przy wkładaniu klocków do wiaderka przez pokrywkę z otworami. To lubi robić i lubi być chwalony kiedy uda mu się dopasować kształt. Bajki ogląda też chaotycznie: kartkuje je, nieraz zatrzyma się na jakimś obrazku, w który dłużej się wpatruje, wręcz analizuje każdy szczegół. Rzadko reaguje w domu na imię, ale wie, że to on jest Kuba, bo niekiedy reaguje, np. na dworze kiedy troszkę oddali się od nas na wezwanie go po imieniu reaguje bez problemu. Zachowania, które nas rodziców Kubusia niepokoją to słaby kontakt wzrokowy podczas zabawy, wykluczając zabawę w berka, którą wręcz uwielbia i wtedy jest we mnie wpatrzony jak w obraz. Większą uwagę też mi poświęca po całodniowej nieobecności mojej w domu, ale to raczej zrozumiałe. Czasami kiedy negujemy jego zachowania czy czegoś mu zabronimy, uderza się rączką w głowę, są chwile kiedy przy niektórych czynnościach się "zawiesi" np. przechylanie dwuosobowej huśtawki w parku, zamykanie drzwi i otwieranie czy zabawa drzwiami od pralki. Przestał mówić mama, baba, zaczął mówić "swoim językiem". W domu jest żywy i energiczny biega po wszystkich pokojach, wszędzie go pełno, zaczepia psa. Nie robi mu krzywdy, rozumie, że może głaskać. Ostatnio zaczął powtarzać po nas śmiech, śmieje się w głos, gdy ucieka i jest goniony, ale nie pokazuje paluszkiem kompletnie to czego chce, gdy chce by otworzyć drzwi od pokoju chwyta moją dłoń i ciągnie mnie do drzwi. Lubi okrągłe przedmioty, choć nie obstawia się nimi; czasami zdarza mu się pokręcić w kółko. Okazuje emocje, jak wspomniałem dużo się śmieje, lubi kiedy robię miny wtedy pęka ze śmiechu :) kiedy się zawstydzi nieznanej osoby ucieka mi między nogi lub na rączki, kiedy się boi to płacze i też ucieka do mnie lub mamy. Interesują go inne dzieci, z chęcią do nich biegnie, bada je dotykiem, uśmiecha się do nich i wykazuje zainteresowanie. Lubi przeglądać się w lustrze, wie, że to on jest w odbiciu, uśmiecha się, wtedy znosi różne przedmioty by sprawdzić czy one też będą tam widoczne. Kiedy poza miską psa znajdzie się kulka suchego pokarmu podnosi ją i wrzuca do pozostałych, czy jak leży jakiś śmieć na podłodze umieszcza go w koszu na śmieci, zamyka niedomknięte szafki w kuchni, powtarza pewne nasze zachowania w zabawie. Przepraszam za chaos w tej całej treści, ale chciałbym jak najbardziej szczegółowo oddać obraz zachowania naszego syna. Wśród wszystkich tych według nas pozytywnych i prawidłowych zachowań właśnie wyłapaliśmy te niepokojące, które nas martwią. Powiem jeszcze, że wcześniej Kuba przebywał dużo przed TV, co było naszym dużym błędem, ale tylko wtedy na spokojnie jadł każdy posiłek, reklamy wręcz były dla niego hipnozą cały świat w koło nie istniał, i od tego zaczęliśmy. Teraz w domu nie istnieje telewizor ani komputer, Kuba też o nim zapomniał.
Proszę Panią profesor o odpowiedź jak pracować z Kubą by te złe i niepożądane zachowania się nie pogłębiały i czy w ogóle można w tym przypadku mówić o jakichkolwiek zaburzeniach.
Z góry dziękuje,
Grzegorz