Dzień dobry,
Wczoraj byłam z córką na bilansie 2-latka. Przed wejściem do gabinetu córka zrobiła scenę, bo trzymałam ją i nie pozwalałam wchodzić do innego pomieszczenia, w którym była 10 minut wcześniej (pielęgniarka ważyła i mierzyła ją). Dodam, że dziecko w domu się tak nie zachowuje, jeśli coś jej nie wolno to daję jej w zamian coś innego, a jak zabronię to zdarza się, że kładzie się na podłodze i krzyczy, albo płacze. Ja udaję, że nie widzę tego i po chwili się uspokaja.
Córka mało mówi, praktycznie parę słów: miał miał (zniekształca), pa pa, jaja (tzn. lala), mama, tata i kilka razy babcia się udało (wcześniej mówiła częściej teraz bardzo rzadko), dużo mówi coś po swojemu, wydaje dźwięki. Naśladuje postacie z bajki, i również czynności które wykonują domownicy. Wydaje mi się, że bardzo dużo rozumie, ale często nie chce wykonywać poleceń. Pokazuje mi, bierze mnie za rękę jak coś chce. Np. jak puszczamy bańki to pytam: "pokaż gdzie poleciały" to pokazuje palcem na niebo. Szybko łapie jak jej coś pokaże, albo sama przyuważy, np. sama włącza laptopa, wie którym przyciskiem wyłączyć telewizor, bardzo dużo rysuje i maluje farbami. Uwielbia podlewać kwiatki w ogródku.
Córka ma bardzo mały kontakt z dziećmi, z rówieśnikami, ponieważ mieszkamy poza miastem i nie ma tu takich małych dzieci, Do sąsiadki zaczął przyjeżdżać wnuczek (w tym samym wieku, 2 tygodnie różnicy). Chłopiec sporo mówi i powtarza słowa, czasami niewyraźnie, ale powtarza). W zeszłym tygodniu pierwszy raz się razem bawili: zjeżdżali ze zjeżdżalni, córka jak zjechała to czekała na niego jak zjedzie, śmiała się i biła brawo :) Kopali piłkę i się ganiali, więc myślę, że nie ma problemów z komunikacją z innym dzieckiem.
Zauważyłam, że posługuje się obiema rękami, np. gdy maluje, jak wrzuca klocki do pudełka, gdy je, wchodząc po schodach zaczyna prawą nogą, ale zdarza się też, że lewą. Słyszałam, że oburęczne dzieci mają problemy z mową i trzeba pomóc dziecku wybrać dominację ręki. Proszę powiedzieć jak to zrobić.
Pani doktor przyglądała się jakiś czas dziecku i stwierdziła, że córka chodzi jakby własnymi ścieżkami i jest to niepokojące. (Córka w nowych miejscach tak się zachowuje, że chodzi i wszystkiego dotyka, wszystko ją interesuje. W domu wszystkim się bawi, jedną zabawką dłużej, drugą krócej, różnie to bywa). Po zachowaniu na korytarzu Pani doktor zapytała czy dziecko się też tak zachowuje w domu. Skierowała nas do laryngologa, psychologa i neurologa. Terminy są strasznie odległe, najbliższa wizyta jest 24 maja, a pozostałe dopiero 30 lipca i 11 września.
Proszę powiedzieć czy Pani zdaniem jest to problem oburęczności czy odmiana autyzmu, czy opóźniona mowa jest genetyczna? Słyszałam o programie " Słucham i uczę się mówić" i " Kocham czytać". Proszę mi powiedzieć czy powinnam zacząć z dzieckiem ćwiczyć od zaraz, czy poczekać na wizyty u specjalistów? Jeśli ćwiczyć to od czego zacząć.
Bardzo proszę o odpowiedź. Dziękuję bardzo.

Edyta