Witam!
Jestem mamą czteroletniego Kubusia, który jest dzieckiem wesołym, lubi figlować ze starszą siostrą, również się z nią droczyć. Jest chłopcem bardzo ruchliwym, wszędzie go pełno, uwielbia się przytulać do rodziców. Obecnie mieszkamy w Kanadzie, syn chodzi od paru dni do przedszkola, a mój problem i ból matki tkwi w tym, że syn bardzo mało mówi, mówi np. mama, tata, daj. Powtarza po nas prawie wszystko, nie zawsze tak wyraźnie i nie zawsze mu się chce. Potrafi liczyć do 10 itp. Jak coś chce to bierze mnie za rękę i pokazuje, że to chce. Ostatnio nawet zauważyłam, że zaczyna łączyć wyrazy np. daj mi mi to, odejdź stąd, nie chcę, a już najczęściej na jego ustach pojawia się słowo NIE. Jak coś do niego mówię to przeważnie jest "nie". Mam wrażenie, że nie zawsze rozumie to co do niego mówię, ale bardzo reaguje na swoje imię jak go wołam to od razu przybiega. Bardzo lubi grać na komputerze, gdzie mu kategorycznie zabraniamy, ma niesamowitą pamięć, wie gdzie co z czy mam być, jest bardzo sprytny i rezolutny. Nie wiem jak to jest z tym patrzeniem na ludzi, bo jak widzi kogoś czy się z kimś bawi to kontakt jest może nie jakiś długi, ale patrzy na nas też. Jeszcze jedna rzecz mnie martwi, bo w przedszkolu czy w domu przeważnie na wszystkich woła "mama", czasem na męża też. Proszę o odpowiedź co mam robić. Byłam już z nim u wielu lekarzy, wszyscy mówią, że nic mu nie jest i że mam iść do przedszkola, a problemy same się rozwieją... Proszę o rade i wskazówkę co robić, ja już po nocach nie śpię, mąż mówi, że sama dziecku wmawiam chorobę i że jeżeli lekarze mówią, że jest dobrze to nie mamy się czym przejmować, ale ja dalej się boję, że coś jest nie tak. Dziękuję i proszę o pomoc.

Katarzyna