Dziwne zachowania mogą pojawić się w rożnych okresach życia naszego dziecka. Niektóre z nich są charakterystyczne dla danego etapu rozwojowego i nie należy się nimi przejmować. Problem zaczyna się wtedy, gdy dziecko nie wyobraża sobie dnia bez wykonania określonej czynności, a każda forma rodzicielskiego sprzeciwu powoduje bunt, płacz i niepokój.
Do najczęściej pojawiających się nawyków, które możemy rozpoznać, należą:
Skąd się biorą? Jak możemy pomóc?
Im szybciej zauważymy natręctwo naszej pociechy, tym szybciej będziemy mogli zareagować. Nawyki przeważnie mają pomóc dziecku rozładować napięcie, które w sobie nosi. Bardzo ważne jest, aby wyjaśnić maluchowi, dlaczego wykonuje daną czynność. Gdy dziecko jest starsze, możemy wytłumaczyć mu, że takie zachowania pomagają mu uspokoić się w sytuacjach stresujących.
Istotne jest, aby rodzice zastanowili się, co takiego dzieje się w świecie ich dziecka, że ucieka się do tego rodzaju zachowań.
Wskazówki dla rodziców:
1. Znaczna część dzieci trzy- i czteroletnich przejawia zachowania nawykowe. Jednak przeważnie są one wynikiem naśladowania rówieśników bądź kogoś z rodziny i ustępują po kilku tygodniach.
2. Dziecko powtarza pewne zachowania, ponieważ w przeszłości reagowało na dany bodziec w podobny sposób, więc jego reakcja w porównywalnej sytuacji jest automatyczna.
3. Rodzice, chcąc walcząc z nawykami swoich dzieci, czynią z nich "owoc zakazany". W ten sposób wzrasta zainteresowanie dziecka danym przedmiotem lub zachowaniem i działanie zostaje wzmocnione.
Karcenie dziecka z powodu nawyków obniża jego poczucie własnej wartości. Powoduje, że maluch zaczyna myśleć, że do niczego się nie nadaje, skoro nie potrafi zaprzestać swojego zachowania. Ważne jest, aby do problemu podejść ze spokojem, a niechciany nawyk zastąpić czymś, co zainteresuje dziecko i pozwoli mu w pozytywny sposób wykorzystać nadmiar energii i ukoić nerwy.