Jan Twardowski (1915-2006), ksiądz katolicki, poeta, kaznodzieja. Debiutował w 1932 r. na łamach pisma młodzieży szkolnej „Kuźnia Młodych”, którego był współredaktorem (1933-35). Pierwszy tomik wierszy (Powrót Andersena) opublikował w 1937 r. W latach dziewięćdziesiątych minionego wieku  znalazł się u szczytu poczytności i należy do czołówki poetów polskich. Różnorodne gatunkowo książki prozatorskie (rozważania, myśli, felietony, aforyzmy, opowiadania dla dzieci) kreują bogaty wizerunek myśliciela, filozofa, przewodnika duchowego i wybitnego kaznodziei.

Otrzymał: nagrody, m.in.: im. Brata Alberta (1978), polskiego Pen Clubu im. Roberta Gravesa (1980), Fundacji Alfreda Jurzykowskiego (Nowy Jork za 1985), im. Władysława i Nelli Turzańskich (Toronto 1995), Ministra Kultury i Sztuki (1997), Miasta Stołecznego Warszawy (1999), wydawców katolickich „Feniks” (1999), Ikar 2000, „Totus”, zwany „katolickim Noblem” (za 2001); Rady Miasta Stołecznego Warszawy (2005); Marszałka Województwa Mazowieckiego (2005); tytuły, m.in: Kawalera Orderu Uśmiechu (1996), doktora honoris causa KUL (1999); honorowego prałata Jego Świątobliwości (2003); medale, ordery, krzyże, m.in: Medal im. Janusz Korczaka (1980), Order „Polonia Mater Nostra Est” (1999), Medal Senatu Rzeczypospolitej (2000), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2006 pośmiertnie).