Witam,

moja córka ma 3,5 roku. Jako niemowlę miała nieznacznie obniżone napięcie mięśniowe, jednak zarówno neurolog, jak i lekarz fizjoterapii w OWI nie zalecili rehabilitacji, stwierdzając że mieści się "w granicach normy fizjologicznej". Nadal co roku mamy kontrolę w OWI i jedyne zalecenia to jak najwięcej spontanicznej aktywności. Dość późno zaczęła chodzić, bo w 15. miesiącu życia. Rozwój mowy u córki jest w normie, nie opóźniony w żaden sposób, ale też niewyprzedzający jakoś rówieśników. W tej chwili mówi ładnie, pełnymi zdaniami, tylko trochę sepleni (l zamiast r, s zamiast sz itp). Córka nie przepada za aktywnością fizyczną, ma słabą koordynację, trudno jej nauczyć się np. jazdy na hulajnodze – a jak już się nauczy, to jeździ powolutku, jest bardzo ostrożna. Nadal nie ma do końca ustalonej dominującej strony (a ja jestem leworęczna, i nie mam lateralizacji jednorodnej – miałam z tego powodu różne problemy w szkole, od właśnie słabej koordynacji ruchowej po brzydkie pisanie). Córka jest nieśmiałym dzieckiem, nie chodzi jeszcze do przedszkola – od czerwca pójdzie na 3 godziny dziennie, a od września, kiedy to wracam do pracy, na 6 godzin. Na placu zabaw nie bawi się z rówieśnikami tylko albo się huśta, albo przygląda zabawom dzieci. Dopiero jak wyraźnie zaproszą ją do zabawy, to się włącza (i wtedy bawi się ładnie). Nie ma poza placem zabaw kontaktu z rówieśnikami, tylko z roczną siostrą. Nie przepada za dużymi hałaśliwymi grupami, wycofuje się wtedy. Jest bystra, wesoła, bardzo lubi rysować i malować (ładnie koloruje, ale często źle trzyma kredkę i zmienia ręce), bardzo kreatywnie bawi się "na niby", umie się sama ubrać, umyć rączki, jeść itd. Lubi się przytulać, ale potrafi też szturchnąć młodszą siostrę. Jest ciekawa zmian, bardzo lubi wycieczki, zjada wszystko, zadaje mnóstwo pytań. Lubi śpiewać i tańczyć. W stosunku do obcych jest raczej nieufna. Łatwo się złości, szybko traci cierpliwość i się zniechęca, i wydaje mi się że nie jest zbyt pewna siebie. Ale zarazem jest bardzo posłusznym dzieckiem, nawet jak nie ma na coś ochoty, to po spokojnej rozmowie szybko daje się przekonać.
Co mnie niepokoi. Po pierwsze, czy w tym wieku nie powinna mieć już ustalonej lateralizacji? Podejrzewam, że może mieć po mnie skłonności, a chcę jej oszczędzić problemów, które ja miałam. Jak mogę z nią ćwiczyć? Po drugie, jak przekonać ją do zabawy z rówieśnikami zanim pójdzie do przedszkola? Nie chciałabym, żeby wrzucona do grupy wycofała się jeszcze bardziej. Po trzecie, córka owszem zadaje dużo pytań, ale sama z siebie spontanicznie nie chce opowiadać, muszę ją o wszystko pytać. Czasami jak ma dzień pełen wrażeń, to wieczorem buzia jej się nie zamyka, ale raczej muszę ją dopytywać, gdzie była, co robiła itp. No i przede wszystkim, jak budować jej pewność siebie? Córka uczy się błyskawicznie, ale jak jej coś się nie uda to potrafi się zniechęcić na długi czas. Jak się na nią krzyknie, to bardzo się zamyka w sobie. Jak zachęcić ją do aktywności fizycznej i zarazem nie zniechęcić naciskając za bardzo? I ostatnia kwestia dotyczy tego, że zauważyłam, że ostatnio już się nudzi bawiąc się klockami czy układając puzzle. Interesują ją literki, cyferki, zagadki. Zakupiłam zestaw "Kocham czytać". Czy w tym wieku możemy już zacząć?
Z góry dziękuję za wszelkie porady i pozdrawiam.

Ania