Witam,

jestem mamą dwuletniego Milosza. Chłopiec nie chce powtarzać, nie mówi za wiele. Najczęściej ze zrozumieniem powtarza słowo "mama". Wydaje się rozumieć bardzo dużo, wie, co do niego mówię, wykonuje polecenia, chętnie ogląda książeczki, lubi jak mu czytam, zapytany, gdzie jest np. kura, pokazuje paluszkiem. Długo nie wskazywał palcem, teraz wskazuje, ale tylko całą dłonią. Jeśli czegoś chce, patrzy na mnie, a zapytany "co?" pokazuje ręką lub jeśli dana rzecz jest w innym pomieszczeniu, to tam biegnie. Wydaje mi się, że jest mało sprawny manualnie, nie interesują go zabawy ciastoliną, malowanie itp, jednak, kiedy ma w ręku kredkę to chętnie rysuje na kartce. Jest bardzo spokojnym chłopcem. Mogłabym opisać, że jest taki "zrównoważony", bardzo lubi porządek, sam sprząta zabawki choć nie jest do tego zmuszany, nie lubi brudnych rąk czy buzi, co wydaje się być dziwne u takiego szkraba. Ma bardzo mały kontakt z rówieśnikami, w rodzinie nie ma małych dzieci, a o tej porze roku na placu zabaw też bywa pusto. Jeśli jednak się spotka z równolatkami, nie ucieka od nich, przygląda się i ciekawią go inne dzieci. Bardzo lubi zabawę ze starszymi dziećmi, a także z rodzicami. Martwi mnie bardzo, że Milosz, mimo że wie, gdzie jest kot czy kura, nie tylko na obrazku, ale również w rzeczywistym świecie, to nie umie powiedzieć, jak robi kura czy też kot. Bardzo dużo mu śpiewałam, czytałam, rozmawiam z nim non stop, a on milczy... Jednak w zabawie mówi dużo po swojemu, czasami spontanicznie wyrwie mu się jakieś słowo. Kiedy bawi się autkiem, słychać czasami jak wypowiada "brr jedzie", kiedy spogląda przez okno czasami patrzy na mnie i za okno i powie "dzidzi" - "widzisz". Jeśli czegoś czasami potrzebuje to wyrwie mu się słowo "dać", co z pewnością oznacza "daj". Jeśli chodzi o jego zabawę to bywa z nią rożnie... Czasami bawi się świetnie, np. jeździ autkami, naśladuje je, ale lubi też kręcić kółkami, choć nie wprowadza go to w trans czy w jakieś wyobcowanie ze społeczeństwa. Kiedy mówię "przestań", to przestaje. Lubi powtarzalność zabaw, np. spodobało mu się wożenie autem i teraz chce żebyśmy go wozili. Jak mniemam, syn wkroczył teraz w okres buntu dwulatka, bardzo szybko wpada w gniew czy złość, jeśli coś jest nie po jego myśli, jednak gdy przerywam mu zabawę bądź zmieniam coś w niej - nigdy nie protestuje. Zna kolory, poproszony, by podać piłkę w danym kolorze, szybko ją odnajduje i pokazuje (czasami się myli). Synek rozwijał się ruchowo nieco później niż jego rówieśnicy, ale lekarze wpisywali to w normę. Zaczął chodzić jak miał 17 msc. Martwi mnie brak mowy... Pediatra podejrzewa u synka niedoczynność tarczycy, czy to może mieć wpływ na rozwój dziecka? Jesteśmy przed wizyta u specjalisty. Proszę o jakieś porady, wskazówki jak mogłabym pomóc małemu, widzę, ze denerwuje go to, że nie umie nam przekazać, o co mu chodzi. Chciałby, a jednak nie potrafi. Wychowuje się w rodzinie pełnej, wszyscy go kochamy.

Alina