Witam, mam 3-letnią córkę, urodziłam ją przez cc, ponieważ mała nabawiła się zakażenia wewnątrzmacicznego po zrobieniu smółki, była też przenoszona 5 dni.
Po porodzie pielęgniarki strasznie ją "wymęczyły", przez pierwsze 11 dni miała podawane antybiotyki, wykonywano różne badania, które po miesiącu potwierdziły AZS (do pół roku od urodzenia miała silny świąd skóry, przez który nie mogła spać), rozdrapywała kolana, ręce, twarz, egzemę, skazę białkową (którą ma do dzisiaj - syrop Aerius na stałe).

Córka gdzieś od roku jest niejadkiem, praktycznie cały czas jadłaby
tylko kaszę, czasem jabłko lub banana, ale jakby jej pozwolić, to
chrupki lub lentylki jadłaby garściami. Wyniki ma w porządku. Cierpi na zaparcia nawykowe.

Problem polega na tym, że córka nie słucha poleceń, udaje że nie słyszy, trzeba krzyknąć, jest strasznie uparta, gdy mówi "nie" to nic ani nikt jej nie przekona.
Na co dzień jest "histeryczką", wymusza wszystko płaczem, odkąd zanoszenie się nie pomaga. Zabawa dla niej to kopanie, gryzienie, plucie, szczypanie - nie robi tego gdy jest zła, takie zachowania przejawia przy zabawach, chociaż ma ciągle powtarzane, że nie wolno. Potrafi nawet uderzyć w twarz - za nic.
Takie zachowania przejawia wobec rodziców i dziadków, jest też chaotyczna, bardzo energiczna, ale nie potrafi się skupić na jednej zabawie (np. bawi się klockami, za chwile je zostawia, bo idzie malować, za chwile bawi się lalkami i tak w kółko). Gdy uzna, że coś jej niepotrzebne to rzuci tym o ziemię.

Jednocześnie potrafi się przytulić, powiedzieć, że nas kocha.
Co do sytuacji rodzinnej, to ja pracuję 9 godzin 6 dni w tygodniu,
mąż 4 dni w tygodniu po 12, ale kiedy jesteśmy w razem staramy się wynagradzać jej to salą zabaw, prezentem, wyjściem na
lody, basen... Czasem już podejrzewam nadpobudliwość u
córki. Beata