Witam,
Urodziłam wcześniaka przez cesarskie cięcie w 35. tygodniu ciąży. Oleńka ważyła 2450 g jak się urodziła, wychodząc ze szpitala miała 2300 g. Leżała w inkubatorze. Na początku karmili ją sztucznym, a gdy pojawił mi się pokarm, odciągałam laktatorem i zanosiłam, żeby dawali jej moje mleko. I tak przez 2 miesiące. Karmiłam ją odciąganym mlekiem. Miała kolki, męczyła się i zmieniłam jej na jakiś czas na samo sztuczne, ale było bez zmian więc wróciłam do swojego odciąganego. Odciągałam, bo na początku ona nie miała siły ciągnąć mojej piersi. Ale to było takie meczące, że marzyłam o tym, żeby zaczęła ciągnąć. Dopiero od około 3 tygodni karmię ją tylko swoim mlekiem prosto z piersi, bo widzę że ładnie już je. Ale nie jestem pewna czy mi się najada. Wtedy widziałam, ile zjadła z butelki i jadła rzadziej (co 3 godziny). Teraz karmię ją nawet co godzinę, półtorej, a nawet częściej ją dostawiam, bo boję się, żeby nie była głodna. Ona mało płacze, tak jakby niby była najedzona, ale nie jestem pewna. Na dodatek przez ten czas, co karmię ją prosto z piersi, ona mało przybrała na wadze. W tydzień tylko ok. 50 g ostatnio przybrała. Mam wyrzuty sumienia, że głodzę własne dziecko, no ale nie mam sumienia też dać jej tego sztucznego mleka. Tak bardzo bym chciała karmić prosto z piersi. Co Pani myśli o tej sytuacji? Bo ja zachodzę w głowę i po nocach spać nie mogę. Mała waży aktualnie 4480 g, a ma 3 miesiące. Boję się, że to malutko. Wszystkie inne dzieci wydają mi się takie wielkie, a są w tym samym wieku. Już nie wiem, co myśleć.
Z góry dziękuję za odpowiedź,
Pozdrawiam
Michalina