Pani Profesor,
Córeczka 3 m-ce temu skończyła 2 lata. Używa jedynie pojedynczych słów: mama, tata, niania (Ania), ciasia (Kasia), szafa ("sz" mówi wyraźnie, nie zmiękcza), Basia, asia (Adaś), łała (ława), piża piża (piżama), lala, tu, ta (jako wskazanie osoby i jako TAK), nie, mniam mniam, jaja, bu ła (bułka), ba (śmieci, brudne, zepsute, upaść), goga- goga (postać z książki), miś, misia (mysz), psi psi, ee. Nie wymawia żadnego czasownika (wszystkie czynności komunikuje za pomocą gestów: sprzątanie, mycie, spanie, czesanie itd.). Te "pokazywane" czasowniki łączy z wyrazami mówionymi. Jest bardzo nieśmiała. Mowy używa tylko spontanicznie. Kiedy nauczy mówić się jakiegoś słowa proszona by je powtórzyła wstydzi się. Gdy w otoczeniu pojawia się jakaś osoba, której nie widzi codziennie, czasem zaczyna odzywać się dopiero po kilku godzinach.
Rozumie co się do niej mówi. Ma bardzo duży zasób słownictwa, jeżeli chodzi o słownik bierny. Wyłapuje co mówią dorośli nawet kiedy jest w drugim pokoju. Do 2 roku życia jej głównym zajęciem było czytanie książek. Lubiła sama je przeglądać, słuchać treści albo opisów ilustracji. Godzina ciągłego czytania to była norma, nie nudziła się. Zna na pamięć wszystkie swoje książki (w trakcie czytania wyprzedza czytającego np. mówiąc jakieś słowo czy gestykulując). Od jakiegoś miesiąca (po przeprowadzce) przestała "czytać". Czasem ogląda bajki, ale tylko kiedy osoba dorosła opowiada co się dzieje na ekranie. Bardzo lubi bawić się literkami. Każe pisać sobie słowa (zapis niektórych z nich już zapamiętała). Lubi układać literki w wyrazy (dorosły literuje, a ona układa w kolejności litery - zna ok. 10 liter). Układa historyjki obrazkowe.
Jeżeli chodzi o samą mowę, oprócz tego, że mówi mało:
- kiedy nauczy się wymawiać jakieś słowo powtarza w nim sylaby (np. długo mówiła mamama, tatata),
- bardzo niechętnie powtarza, naśladuje jedynie młodszą siostrę wydając te same dźwięki, więc potrafi, ale nie chce,
- od jakiegoś czasu gdy frustruje ją niemożność przekazania czegoś próbuje to powiedzieć, ale nie potrafi (zazwyczaj powtarza pierwszą sylabę, a później się denerwuje),
- od pewnego czasu widzę poprawę - od niedawna córeczce nie zamyka się buzia (mówi po swojemu, a raczej wydaje dźwięki, takie "rozwinięte głużenie").
Pediatra zaleciła jeszcze cierpliwie czekać (bez nerwów do 3 roku życia).
Co radzi Pani ze swojej strony.

Agnieszka