Szanowna Pani Profesor,
bardzo proszę o poradę! Moja 2,5 letnia córka niewiele mówi. Jedyne słowa, które powtarza to mama, tata i bardzo rzadko baba. Czasem powie "nie". Na samochód mówi brum, naśladuje też odgłosy psa, kota, krówki, kurki. Jakiś czas temu udało jej się powiedzieć swoje imię "Ania". Jednak więcej nie chciała tego powtórzyć. Ania rozumie wszystko, co się do niej mówi. Lubi oglądać książeczki. Pokazuje palcem wszystko, co w nich jest i chce żebym to nazywała. Jeżeli proszę ją, żeby to ona pokazała mi np. domek czy drzewko w książce robi to bezbłędnie. Jednak nie chce tego nazywać. Tak samo wygląda sytuacja, gdy chce jeść lub pić. Wygląda to w ten sposób, że otwiera lodówkę, i wydaje z siebie coś podobnego do sapania. Gdy proszę ją, żeby coś po mnie powtórzyła, kręci głową, że nie i jest jakby zawstydzona. Czasami też zatyka uszy. Ania potrafi pokazać części twarzy. Kilka razy powiedziała "oko". Zdarza się, że rozmawia "po swojemu", tzn. mruczy do siebie jakby coś opowiadała. Jest też niejadkiem. Lubi tylko nabiał, kaszki, ogórka, czasem trochę jabłka, naleśniki. Nie lubi mięsa. Sporadycznie zjada trochę wędliny. Ogólnie jest nastawiona negatywnie do wszelkich nowości kulinarnych. Gdy daję jej coś nowego do spróbowania, kręci głową, że nie chce i ucieka. Bardzo proszę o poradę jak mogę jej pomóc w nauce mowy i właściwym rozwijaniu się. Bardzo się o nią martwię. Obserwuję jak dzieci znajomych, które są w jej wieku lub nawet młodsze mówią. Niektórzy ze znajomych twierdzą, że trzeba dać dziecku czas i samo zacznie mówić, ale ja boję się, że to mogą być jakieś zaburzenia, które zlekceważone mogą wyrządzić wielkie szkody mojej córce. Nie chcę czekać.
Pozdrawiam bardzo serdecznie!
Monika