Kościół ewangelicko–augsburski Apostołów Piotra i Pawła w Wiśle wzniesiono w latach 1833 – 1838 według projektu Edwarda Koerbera.

Pierwotnie był trójnawową halą o cechach klasycystycznych, bez wieży i dzwonów. Poświęcenia dokonano w 1838 roku. Trójkondygacyjną wieżę wzniesiono dopiero w latach 1861–1863. Wnętrze kościoła jest trójnawowe, z typowym dla kościołów protestanckich układem dwukondygnacyjnych empor w nawach bocznych. Poprzez purystyczny wystrój wnętrza, który utrzymany jest w kolorze białym, uwaga skupia się na następujących elementach: ołtarzu z witrażem i ambonie.

W części ołtarzowej dominuje dużych rozmiarów witraż z przedstawieniem apostołów Piotra i Pawła Witraż został wykonany w 1932r., o czym świadczy sygnatura na witrażu SGŻ 1932. Wykonawcą był Krakowski Zakład Witraży, a projekt należał do Adama Ciompy, który wyraźnie w kompozycji i estetyce nawiązał do sztuki młodopolskiej. Jak już wspomniano, kolorystyka wnętrza jest dosyć monochromatyczna, zawężona niemal wyłącznie do bieli. Trzeba jednak wskazać na dyskretne złocenia zastosowane do motywów ornamentalnych oraz błękity, stanowiące tło motywu słonecznikowego w kasetonach. Inicjatorem wprowadzenia tych subtelnych akcentów kolorystycznych w latach siedemdziesiątych był Ignacy Płazak, konserwator i ówczesny dyrektor zamku w Pszczynie.