Sprawdźcie, czego nie mówić i jakich reakcji unikać, kiedy nasze dziecko zmaga się z sytuacją kryzysową.

Każde dziecko zmaga się czasem z problemami, które przerastają jego kruchą psychikę. Kłopoty z nauką, złe kontakty z rówieśnikami, napięte relacje w domu – to wszystko może doprowadzić do podwyższonego poziomu lęku i stresu wśród najmłodszych, który może objawiać się na wiele różnych sposobów. Reakcje naszych dzieci na sytuacje kryzysowe różnią się w zależności od ich wieku, płci i usposobienia. Tym, co powinno być jednak pewne i stałe, jest nasza pomoc. Jako rodzice mamy obowiązek wspierania naszych pociech, bez względu na rodzaj i wymiary ich zmagań. Musimy przy tym pamiętać, że równie ważne, jak to, co robimy i mówimy w obliczu problematycznych sytuacji, jest to, czego robić i mówić nam nie wolno. Sprawdźcie, jakich reakcji unikać, gdy nasze dziecko zmaga się z kryzysem.

Lekceważenie

Oczywistym jest, że nikomu nie pomaga lekceważenie jego problemów. Rodzicom często wydaje się jednak, że kłopoty ich dzieci nie są nawet w połowie tak ważne i istotne, jak ich własne. Tymczasem to samo zaadresowanie i uznanie trudnej sytuacji – nawet jeśli nie rozumiemy lub nie dostrzegamy jej wagi – bywa często kluczem do sukcesu.

Zbywanie

Jedną z najgorszych reakcji na trudną sytuację jest zbywanie. Unikanie rozmów i konfrontacji wzmaga jedynie poczucie osamotnienia i beznadziei naszego dziecka. Jeśli nasza pociecha wychodzi z inicjatywą i sama podejmuje kłopoczący ją temat, naszym obowiązkiem jest jej wysłuchanie i sprawienie, aby poczuła się zrozumiana i wspierana.

Ignorowanie problemu

Bywa też tak, że dzieci próbują ukrywać swoje problemy i nie chcą z nami o nich rozmawiać. To nie znaczy jednak, że nie jesteśmy ich świadomi. Jeśli widzimy, że z naszą pociechą dzieje się coś złego, nie możemy zakładać, że trudność sama się rozwiąże. Oczywiście istnieje możliwość, że to tylko gorszy okres, ale nigdy nie wolno nam go ignorować.

Obwinianie

W sytuacji, kiedy nasze dziecko zmaga się z trudnościami, najgorsze, co możemy zrobić, to wzbudzić w nim poczucie winy. Starajmy się dotrzeć do źródła problemu i poszukać jego rozwiązań, a nie obarczać nasze dzieci dodatkowym bagażem.

Niejasne tłumaczenie

W obliczu sytuacji kryzysowej nasze dzieci stawiają mnóstwo pytań. Nie unikajmy ich i nie próbujmy fałszować rzeczywistości. Niejasne wytłumaczenia w żaden sposób nie pomagają w zmniejszeniu lęku i stresu najmłodszych.

Fałszywe zapewnienia

Kiedy nasze dziecko szuka odpowiedzi na frapujące je pytanie, nie uciekajmy się do kłamstw. Nawet jeśli sądzimy, że fałszywe zapewnienia przyniosą im ulgę („Wszystko będzie dobrze”, „Coś takiego na pewno już się nie wydarzy”), to w rzeczywistości doprowadzimy tylko do nadszarpnięcia wzajemnego zaufania.