Mieszane odczucia miałam po przeczytaniu książki Zuzanny Orlińskiej zatytułowanej Stary Noe. Młody czytelnik przyjmie z pewnością bardzo dobrze tę atrakcyjnie wydaną publikację. Sympatyczne rysunki, ciekawie zaprojektowana okładka (autorstwa pisarki), odpowiedni, niezbyt duży format, wyrazista czcionka. Wszystkie wskazane elementy, w tym również tytuł, zasugerowały, że otwierając książkę spodziewałam się lekkiej treściowo książeczki i łatwej do napisania opinii. Myliłam się jednak.
Trochę uwspółcześniona wersja przygód Noego stawia kilka pytań zarówno przed dzieckiem, jak i przed dorosłym. Warto zatem, aby książeczka stała się tematem do dyskusji pomiędzy rodzicem a dzieckiem.
Pan Bóg, chcąc ukarać ludzkość za nieposłuszeństwo, zsyła na ziemie potop. Jego zdaniem tylko Noe jako ten najsprawiedliwszy człowiek na ziemi zasługuje na uratowanie. Miłosierdzie boże obejmuje również synów Noego oraz zwierzęta, które zmieszczą się na arce. Tę część znamy doskonale. Dalej zaczyna się opowieść o… miłosierdziu człowieka. Stary Noe, widząc na jednym z dachów przerażone oczy chłopca, łamie zakaz Boga i ukrywa dziecko na łodzi. Przepełnione litością serce starca sprawia, że powtarza czynność kilkakrotnie, zabierając na pokład co raz to nowe żywe stworzenia.
Czy przepełniona arka nie zatonie i tym samym nikt z wybranych się nie uratuje? Czy Pan Bóg jest miłosierny, czy okrutny? Czego słuchać, serca czy rozumu? Jaka jest wartość człowieka a jak żywego stworzenia? Czy odpowiedzi są zawsze jednoznaczne? Czym się kierować w trudnych chwilach? Czy uczciwość musi iść zawsze w parze z posłuszeństwem?
To tylko kilka pytań, które nasuwają się w podczas czytania, ale czy dziecko samo potrafi odpowiedzieć na te pytania? Naprawdę warto wspólnie podyskutować.
Dobra rekomendacją jest również tegoroczna nominacja literacka Polskiej Sekcji IBBY do Książki Roku 2015.
Anna Żaczek
