Recenzja książki:

Fonsito i księżyc

Krótka historia o pięknych sprawach

Mario Vargas Llosa w opowieści dla dzieci, a może i dla nastolatków, zawarł odwieczne, najpiękniejsze uczucia, jakie ludzie żywią do siebie. Tytułowy bohater, Fonsito, zapragnął pocałować najpiękniejszą dziewczynkę w klasie. Nie była to zwykła zachcianka, ale tęsknota, za odkryciem czegoś niezwykłego. Wyjawił koleżance swe marzenie, a ona postawiła jeden warunek wymagający czasu, sprytu i wystawiający chłopca na nie lada próbę – w zamian za księżyc z nieba, zgodzi się na jego prośbę.

Historia zawarta na kilkunastu kartach urzekła mnie lakonicznością przekazu. Proste, celnie skonstruowane zdania są dla mnie tak naprawdę swego rodzaju poradnikiem dla dorastających młodych ludzi, którzy dowiadują się, w jaki sposób zawierać mądre znajomości, jak należy zabiegać o uczucia drugiej osoby, jak dostrzegać sens najgłębszych uczuć, etc. Na uwagę zasługują też ilustracje Katarzyny Borkowskiej, utrzymane w konwencji zdjęć i kryjące w sobie niedopowiedzenia i zagadki. Piękna to opowieść i dla nas dorosłych, tchnie od niej świeżością i romantyczną nutą.

Mama MałGosia

Udostępnij na facebooku

Data modyfikacji: 26 marca 2020