O hydrauliku, plackach ziemniaczanych i pysznym pieczonym kurczaku, Czas Dzieci

Czy skarby to wyłącznie drogocenne kamienie i złoto? Czy złodzieje mogą nauczyć się czegoś, oprócz nowych sposobów okradania? Czy papugi są dobrymi gospodyniami? Co mają wspólnego placki ziemniaczane ze skarbem? Dlaczego hydraulikowi tak zależało na naprawie rury? Kto krył się za tajemniczym zniknięciem obiadu? Czy napisanie listu może niektórym sprawić trudność? Na czym polegał plan „Klowni i skarb”? Co z całą tą sprawą mieli wspólnego geodeci?
Jak na prawdziwą powieść kryminalno-sensacyjną przystało pytań jest mnóstwo, a odpowiedzi mogą znaleźć się dopiero na koniec. Szczęśliwie krew nie przestraszy nikogo (przestępca zdarł sobie jedynie nogę, a właściwie... skarpetkę), trup nie ściele się gęsto (bo w ogóle się nie ściele, nie licząc pieczonego kurczaka, od którego wszystko się zaczęło), pomimo pojawienia się policjanta nikt nie trafia za kratki – wszak to kryminał dla dzieci i autor świetnie o tym pamięta!
Przeczytajcie zatem z dziećmi tę sympatyczną, dowcipną, zgrabnie napisaną opowieść o wymienionych w tytule bohaterach oraz ich przeciwnikach – Kocie Pazurro, Fijole, Borygo. Jestem pewna, że lektura przebiegnie jednym tchem, uśmiechając się przy tym od ucha do ucha. Możecie też zaśpiewać, układając własne melodie – bohaterowie też wiedzą, że śpiew pomaga żyć, toteż podśpiewują sobie z humorem całkiem często.
Autor zręcznie bawi się słowem – mogą rozśmieszyć pewne sformułowania, np. Fijoł pisał jak kura pazurem, ale już Kot Pazurro „jak kura kotem”, gdy Borygo postanowił śledzić (kogo – nie powiem, żeby trzymać w napięciu), Fijoł dopytał „a skąd weźmiemy śledzie?”.

Autor, Stefan Friedmann, we wstępie obiecuje, że gdy dojdą mu kolejne wnuki – napisze następną opowieść. Oj, oby doszły!

mama Anna

Udostępnij na facebooku

Data modyfikacji: 13 marca 2012