Opowieści, na których wychowały się pokolenia Polaków.
Bolesław Leśmian (1877-1937) to wybitny poeta, prozaik, eseista i krytyk literacki pochodzenia żydowskiego. Za życia, w dwudziestoleciu międzywojennym, niedoceniany i posądzany o zbytnie uleganie wpływom Młodej Polski. Jego odwołująca się do tradycji, ale i zarazem metafizyczna poezja, reprezentowana przez tomy Sad rozstajny, Łąka, Napój cienisty i Dziejba leśna, daje wyraz umiłowaniu symbolizmu. Symbolice poświęcał też Leśmian miejsce w swych esejach i pracach krytycznoliterackich. Jego twórczość prozatorska to głównie baśnie, w których opracowywał tak wątki orientalne ( Klechdy sezamowe, Przygody Sindbada Żeglarza ), jak i tematy z rodzimego folkloru ( Klechdy polskie ).
Walczący z przebiegłym czarnoksiężnikiem książę Firuz Szach, skromny Ali Baba i jego sprytna niewolnica Morgana czy zakochany w Badrulbudurze Aladyn to tylko niektórzy bohaterowie tych przepięknych opowieści. Opowieści, w których szara rzeczywistość miesza się z magią, w których zwykłe wyprawy zamieniają się w niesamowite, barwne przygody i w których nagrodą za trudy jest zawsze spełnienie marzeń. A marzenia - o szczęściu, bogactwie, zdrowiu, miłości - to skarb największy ze wszystkich. I przez wszystkich upragniony.