Witam,
mój syn jako 6-latek rozpoczął szkołę. Przed pójściem do szkoły nie było to dla mnie jakimś problemem, że za nic nie chcę aby zaczął naukę w wieku 6. lat. W przedszkolu dostał dobrą opinię, owszem zawarte były informacje, że
jest ruchliwy i ciężko mu się skupić na zadaniach. Wielokrotnie pytałam czy ma iść do szkoły, i oczywiście nie było przeszkód. We wrześniu wychowawczyni stwierdziła, że syn jest "dziecinny" (dość dziwne określenie odnośnie dziecka- to jaki ma być?) oraz że nie umie głoskować i nie nauczy się czytać ani pisać. Ok, przysiedliśmy , teraz ładnie głoskujemy, czytamy (zdarza się zapominać niektóre literki). Później otrzymywałam informacje ze widać postępy, pracę w domu itd. Dodatkowo dziecko chodzi na zajęcia wyrównawcze i Pani 2 razy w tyg. widzi mnie jako rodzica - że go odbieram, zawsze pytam czy wszystko w porządku i było ok. Nagle, w połowie grudnia, pani prosi mnie o rozmowę i oznajmia, że martwi się o syna, bo on wolno pracuje, nie uważa na lekcjach, źle pisze sprawdziany i czy ja wiem, że do końca roku można oddać dziecko do przedszkola. Ja jako mama poczułam się, jakbym oberwała po twarzy.Owszem, jest dzieckiem ruchliwym, ciężko mu się skupić na zadaniach i lubi rozrabiać, wszędzie go pełno. Zapytałam Panią dlaczego mówi mi o tym w tak późnym momencie, skoro widuje mnie co chwila i odpowiadała, że jest ok.
Pani powiedziała, że miała przykaz obserwować dziecko. Powiedziałam jej, że przedszkole nie wchodzi w grę, bo to dla dziecka będzie porażką. Tym bardziej, że on lubi chodzić do szkoły. Powiedziałam, że będę z nim więcej pracować w domu.
Pani neurolog powiedziała, że tak naprawdę to jego układ nerwowy jest nie do końca rozwinięty i dlatego ma problem z uważaniem na lekcjach. Proszę mi poradzić - jaką decyzję mam podjąć, bo wiem że rodzić może zdecydować o pozostawieniu dziecka w 1. klasie, ale decyzje trzeba podjąć do końca marca.
Boję się, że ja to zrobię, a on ruszy w kwietniu, maju czy czerwcu albo na odwrót - pójdzie do 2 klasy i tym bardziej nie da rady. Sprawdziany, które robi źle w szkole, w domu po wyjaśnieniu na czym polega zadanie robi je dobrze. Nie jest więc tak, że on nie potrafi. Owszem, ciężko go nakłonić do lekcji, wiecznie jest opór. Skupia się nad zadaniami które go interesują, a nie na tych, które są mu narzucane. Proszę o radę, bo boję się że każda z tych decyzji może być krzywdząca. A nie wiem co mu powiem jeśli zostanie w 1. klasie - że dlaczego inne dzieci poszły do 2., skoro są też koledzy z jego przedszkola i synek wie, że są w tym samym wieku?

Pozdrawiam,
Lidia