bardzo dobrze rozumiem sytuację. Ja też mam problem. Mój syn po prostu boi się sam zasypiać a ma już 10 lat. Czytam mu przed spaniem. Nawet, jeśli sam uśnie to i tak przyleci do nas w nocy. Mam straszny dylemat bo nie wiem, czy nie jest mu tak bardzo potrzebna moja obecność.

dodany: 2015-07-23 02:01:13, przez: jolka

moja 9 letnia córka nie może spać wije się w tym łóżku co przyśnie woła mnie że nie może spać. Zasypia zaraz jak tylko się położę obok niej tak jest praktycznie odkąd się urodziła.Jestem już tym zmęczona tłumaczę proszę ze nie może tak być. Nic nie pomaga nie wiem co robić czy poszukać porady u specjalisty.Była jednak świadkiem wielu scen awantur domowych ze strony ojca.Ojciec lubi zaglądać do kieliszka praktycznie pije sam i co dzień a po tym się awanturuje.Tłumaczę córce że nic mi nie grozi i żeby była spokojna.Problem też w tym że usłyszała że ma być koniec świata i bardzo się tego boi nie wiem co robić czy iść z nią do psychologa czy psychiatry.Pomóżcie proszę .

dodany: 2012-08-27 08:36:52, przez: Jadzia

myślę, że lepiej wybrać się do specjalisty i zapytać, ale podobno spanie przy włączonej lampce nie jest wskazane

dodany: 2008-08-03 23:54:43, przez: nipsu

Nie jestem żadnym specjalistą. Wypowiadam się, bo my mieliśmy podobną sytuację w domu. Moja siostra, która jest 7 lat młodsza ode mnie, boi się spać sama. Zawsze spała z mamą. Chyba boi się czegoś, ona sama nie potrafi opisać, co to takiego. Teraz jest na studiach i w mieszkaniu studenckim w ogóle nie boi się spać. Ale jak tylko wraca do domu na weekend, zawsze śpi z mamą.

dodany: 2008-08-03 23:54:43, przez: deborah83

Witam. Mamy z dziewczyną podobny problem z naszym 5,5 letnim chłopcem. Zaznaczę na wstępie ze nie jestem ojcem dziecka i jestem w jego życiu od w sumie niedawna, ale na tyle długo, że mogę śmiało powiedzieć, że mały traktuje mnie jako członka rodziny i z tej strony nie mamy żadnych problemów. Tyle wstępem. Do tej pory mały spał cały czas z mamą, jednak teraz sytuacja się zmieniła i mogliśmy sobie pozwolić na urządzenie mu własnego pokoju. Jednak mimo tego że ma wymarzoną pościel, plakaty i zabawki i biernie uczestniczył w jego urządzaniu tak aby mu się podobało i czuł, że to naprawdę jego pokój. To nie możemy go nakłonić do spania w nim. Mówi że się boi być sam. Pomagamy mu zasnąć w jego łóżku, ale jak tylko się przebudzi to od razu wędruje do nas do pokoju. najpierw go odprowadzaliśmy, ale wiadomo że potem nawet dwie kawy z rana nas nie były w stanie obudzić. Później przeszliśmy na system zbierania słoneczek za przespanie całej nocy i potem wynagradzania za to. Działało przez chwilkę. Później mu się znudziło i od nowa cała zabawa. Kupiliśmy mu nawet zwierzątko, które sam sobie wybrał, żeby nie czuł się samotnie w pokoiku, ale okazało się że zwierzątko jest nocnym markiem i strasznie hałasuje w nocy i musimy je wynosić na noc do łazienki i znowu w nocy jest sam. Teraz umówiliśmy się, że będzie spał 6 dni sam i jeden dzień z nami. Jednak i ten pomysł zawiódł, bo teraz żeby nas nie budzić rozkłada sobie koc u nas pod łóżkiem i śpi na podłodze. Już skończyły nam się pomysły. Na zakończenie powiem jeszcze, że usypiamy go w jego pokoju, czytamy bajkę przed snem, zostawiamy mu zapaloną lampkę nocną. Myślę, że chyba wyczerpująco opisałem naszą sytuację i może będzie pani w stanie coś nam na to poradzić. Z góry bardzo dziękujemy.

dodany: 2008-08-03 23:54:43, przez: Bartheq