Witam serdecznie,
Przeczytałem większość postów i proszę o informację, co mamy robić, aby pomóc naszemu Synkowi. Maluch w lipcu skończy 18 miesięcy. Samodzielnie zaczął chodzić, jak skończył 16 miesięcy. Zaczął siadać w wieku 7 miesięcy, w wieku 9 miesięcy zaczął raczkować, miesiąc później zaczął wstawać w łóżeczku i przy meblach. Byliśmy dwukrotnie u pediatry pytając o dwie rzeczy: chodzenie i to że mówi tylko mamama tatatata, dadada. Czasem (rzadko) na widok żony mówi - mama, a na mój - tata jednak w większości mówi to w oderwaniu od osoby. Lubi słuchać dźwięków zwierzątek, ale żadnego nie powtarza. Jedynie "brum brum" nie sprawia problemów przy próbach powtórzeń. Pediatra uspokajał nas, że Mały ma jeszcze czas. Zdecydowaliśmy się miesiąc temu na wizytę u neurologa, który stwierdził 3 miesięczne opóźnienie w rozwoju. EEG mózgu wykazało niedotlenienie w trakcie porodu oraz to, że w trackie snu nie odpoczywają jednocześnie 2 półkule. Jednak neurolog stwierdził, że odpowiednia stymulacja powinna długofalowo zaradzić problemowi. Mieliśmy już wizytę u psychiatry dziecięcego, który stwierdził, że pewne zachowania tzn. opóźnienie mowy są zastanawiające i skierował nas do psychologa. Jesteśmy po 3 wizytach - psycholog stwierdził, że pojedyncze zachowania są ze spektrum autystycznego, ale on raczej nie szedłby w tym kierunku. Wyniki testów, które przeprowadził były niejednoznaczne: w niektórych obszarach stwierdził opóźnienie, w innych Maluch wypadał w normie lub trochę ponad. Psycholog zalecił nam wizytę u terapeuty sensorycznego ze względu na fakt, że nasz Synek w foteliku do karmienia (co jakiś czas) uderza tyłem głowy o miękkie oparcie (kilka do kilkunastu razy). Terapeutka (specjalizacja logopedia) po przeprowadzeniu wywiadu stwierdziła, że Maluch ma niezintegrowany układ przedsionkowy, stąd większość problemów. Zaleciła terapię metodą Tomatisa, na razie eliminując integrację sensoryczną, ze względu na inwazyjność metody (przy jednoczesnym zwiększeniu zabaw w domu: zawijanie w koc, bujanie, przeciąganie). Niestety nie możemy przekonać naszego Synka do założenia słuchawek na dłużej niż kilka sekund. Terapeutka powiedziała, żeby nie przymuszać do słuchawek, bo możemy osiągnąć odwrotny efekt. Stosowaliśmy opaskę, kupiliśmy słuchawki - niestety bez rezultatu. Po upływie 2 tygodni mamy wrażenie, że czas ucieka, a my nie pomagamy naszemu Dziecku, tak jak moglibyśmy. Proszę o radę, co mamy robić, gdzie się zgłosić. Jesteśmy z Łodzi. Czy w Łodzi lub okolicy terapeuci pracują Pani metodą. Jeśli nie, jesteśmy zdecydowani dojechać. Które książeczki kupić w pierwszej fazie, czy słuchanie bez słuchawek daje jakiekolwiek rezultaty, czy niechęć do słuchawek może wynikać z nadwrażliwości. Przepraszam za długi post, ale jak najwięcej chcieliśmy zawrzeć w nim informacji. Będziemy wdzięczni, jeśli w okresie wakacyjnym znajdzie Pani chwilę, żeby odpowiedzieć. To znacznie posunęłoby nas do przodu, chociażby w kwestii terapii domowej.
Pozdrawiamy
Rodzice Malucha