To zabawne - jako dzieci wierzymy, że możemy zostać, kim chcemy, znaleźć się tam, gdzie zapragniemy, bez ograniczeń. Oczekujemy czegoś niezwykłego, wierzymy w magię. Potem dorastamy i mijają lata niewinności. W nasze życie wkrada się rzeczywistość i nagle zdajemy sobie sprawę, że nie możemy zostać tym, kim chcemy, i musimy się zadowolić czymś pośledniejszym. Dlaczego ludzie przestają w siebie wierzyć? Dlaczego pozwalają, aby ich życiem rządziły fakty, liczby - wszystko, tylko nie marzenia?
“Młodość jest potwornie ciężkim przypadkiem i chyba ...”
“Chcąc odzyskać młodość, trzeba ...”
“Poczułem, że piękna nie należy przeżywać, że pięknem ...”
“Dopiero kiedy człowiek przeżyje ...”
“Piękno miłości dostrzegasz w ...”
“Pięknym jest czyniący ...”
“To, co robię, nie musi mieć ...”
“W życiu każdego człowieka przychodzi taki moment, w którym podejmuje decyzję ...”