AAC (ang. Augmentative and alternative communication), tj. alternatywne i wspomagające metody komunikowania się, to zbiór metod umożliwiających porozumiewanie się przez osoby pozbawione umiejętności komunikacji z otoczeniem drogą werbalną (poprzez mowę), bądź posiadające tę umiejętność, jednak w stopniu uniemożliwiającym pełną, a tym samym satysfakcjonującą komunikację.
Termin "alternatywna komunikacja" realizowany jest w odniesieniu do osób, które nie nabyły umiejętności mówienia bądź utraciły ją w wyniku uszkodzenia natury neurologicznej - uraz komunikacyjny, udar mózgu. Z kolei "wspomagająca komunikacja", jak sama nazwa wskazuje, ma za zadanie wspomagać komunikację werbalną osoby, u której umiejętność mowy nie gwarantuje skutecznej możliwości komunikowania się z otoczeniem (mowa niewyraźna, bełkotliwa), bądź u osób, które nie opanowały jeszcze umiejętności mowy, a zadaniem komunikacji wspomagającej jest pomoc w jej rozwoju.
AAC - dla kogo?
Najczęstszymi użytkownikami AAC są osoby z:
Do przykładowych pozawerbalnych metod komunikacji zaliczamy:
System znaków graficznych:
System znaków manualnych:
System znaków przestrzennych, dotykowych:
Zalety stosowania AAC:
mgr Magdalena Panek; Niepubliczna Chrześcijańska Szkoła Podstawowa nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi „Uczeń”.