Urodzona 29 września 1882 w Lublinie, zm. 3 listopada 1971 w Warszawie, polska poetka, prozaik, tłumaczka literatury szwedzkojęzycznej.

Studiowała na Wydziale Przyrodniczym UJ w Krakowie. Debiutowała w 1903 na łamach "Wędrowca" jako poetka. Współpracowniczka pism dla dzieci: "Przyjaciela Dzieci", w latach 1909-1910 "Promyka" i "Promyczka". Należała do władz ruchu junackiego. W 1917 założyła pismo "Płomyk". W latach 1927-1939 redaktor czasopism "Płomyczek", "Słonko" i "Poranek". W latach 1922-1925 urzędniczka Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświaty. W okresie okupacji działaczka podziemia oświatowego i kulturalnego.

Pisarka rozmiłowana była w polskim folklorze i w oparciu o niego pisała własne poezje i baśnie. Czerpała z gadek, przypowieści, pieśni, podań. Książki jej były tłumaczone na wiele języków. W 1958 roku opracowała Kalevalę w wersji dla dzieci.