Najpiękniejszy moment w Waszej niesamowitej podróży to...?
Ze szczególnym sentymentem wspominam chwilę, kiedy to z dwuletnią ledwie Gają szłyśmy same przez kolumbijską dżunglę w poszukiwaniu wodospadu Fin del Mundo. Po kilku godzinach drogi doszłyśmy do owej kaskady. Widok zapierał dech w piersiach. Otaczająca nas równikowa dżungla nagle otwierała się widokiem na morze zieleni, a górski potok, płynący żwawo między drzewami, znikał gdzieś nagle ze strasznym rykiem. Posadziłam Gaję na kamieniu w bezpiecznej odległości od przepaści i ostrożnie podeszłam do krawędzi. Gdy spojrzałam w dół, zakręciło mi się w głowie. Potok spadał w stumetrową przepaść w dół. Z zachwytu wybił mnie płacz Gai.
- Mamo, a mówiłaś, że wszystko robimy razem!.. – chlipała – A mnie zostawiłaś!
Faktycznie. Tak mówiłam. Że albo robimy coś razem, albo z tego rezygnujemy. Ale jak pokazać dziecku tak niebezpieczną przepaść? Jak podejść do krawędzi z dwuletnim brzdącem, który potyka się o własne nogi?
- Dobrze Gaja – powiedziałam – Masz rację. Zrobimy to razem, uważnie i bezpiecznie. Ale musisz mnie słuchać i robić wszystko co każę.
Gaja z powagą pokiwała głową.
- Dobrze córeczko. Zamieniamy się w węże. Ja jestem mama wąż, a ty dziecko wąż. Połóż się na brzuszku i rób to co ja.
Gaja otworzyła szeroko oczy ze zdumienia, a potem uśmiechnęła się radośnie. W momencie była na ziemi i sprawnymi ruchami podczołgiwała się do przepaści.
- O! – zdumiała się moja córka – Mamo... Jakie to piękne. A myślisz że tam w jeziorku żyją syreny?
I tak leżałyśmy sobie nad brzegiem stumetrowej krawędzi, tuż obok nas hektolitry wody spadały z łoskotem w dół.

Jaką radę dałybyśmy początkującym rodzicom przed pierwszą wyprawą z dzieckiem?
Być otwartym na nowe i improwizować.

Aby przeczytać więcej historii z podróży Asi i Gai koniecznie zajrzyjcie na bloga i profil na FB.

www.somosdos.pl
https://www.facebook.com/bestia.peluda.somosdos/