Witam,

moja 6-letnia córka od zawsze bała się nowych sytuacji, przedszkola, występów; boi się, gdy są goście w pokoju (nie chce się przywitać), nie chce obcinać paznokci, bo będzie bolało, zakładać czy ściągać kolczyków. Potrzebuje dłuższej chwili, aby oswoić się z nową sytuacją, ale poprzedza to wybuch płaczu i histerii. Tłumaczenia nic nie dają. Krzyczy, płacze, ucieka, chowa się, trzaska drzwiami, zdarza się, że mnie uderzy. Nic nie dociera.
Zastosowałam zabieranie jej ulubionych zabawek za takie zachowanie. Działa na chwilę. Stara się, ale gdy zabawki odzyskuje, schemat się powtarza. Co jest nie po jej myśli albo się z czymś nie zgodzę, robi na złość, np. mówi, że nie umie ubrać rajstop i żebym jej pomogła, nie umie odwrócić bluzy na prawą stronę (a umie). Nie chce pisać zadań domowych, bo mówi, że nie umie napisać literki, a wiem, że umie. Czeka, aż jej pomogę, a ja nie mogę robić za nią zadań. Już nie mam siły. Lubi chodzić do szkoły, ale rano jest histeria, bo nie chce wstać, nie chce się sama ubierać.We wszystkim oczekuje pomocy.
Proszę o pomoc.

Asia