Szanowna Pani Profesor,
Z uwagą i pasją rozczytuję się w Pani artykułach i wypowiedziach dotyczących bilingwizmu. A to z racji, iż moja córeczka wychowuje się w wielokulturowości, jak też z powodu częstych pytań rodziców dzieci uczących się języka polskiego za granicą. Pani Profesor, jak najtrafniej i najskuteczniej powinnam utwierdzać wątpiące, wahające się mamy w kontynuowaniu uczenia swoich dzieci naszej pięknej, polskiej mowy? W jaki sposób motywować, gdy słyszę: “Tak, ja wiem, że to ważne, żeby rozmawiać z dzieckiem po polsku. I ja mówię do mojego syna w tym języku, ale on odpowiada tylko po włosku”...?

Alicja