Witam!
Mój syn od końca sierpnia zaczął uczęszczać do przedszkola (w czerwcu skończył 3 lata). Lubi swoje przedszkole i bardzo chętnie do niego chodzi. Jednak panie przedszkolanki się skarżą. Po pierwsze Daniel na wszystko reaguje słowem "NIE". Ponoć w ogóle nie chce współpracować, nie słucha się pań, przekomarza się z nimi.
Na dworze ponoć krzyczy, popycha inne dzieci, gryzie się, kładzie na trawę. Nie można go w żaden sposób uspokoić. Kiedy pytałam syna, dlaczego krzyczy mówi, że dlatego, że jego kolega Deni też krzyczy... W domu zresztą jest podobnie. Nie słucha się kompletnie, na wszystko od razu reaguje krzykiem i piskiem, gryzie siebie lub rodzica. Wszystko jest na NIE. Dziś na przykład taka sytuacja: syn wrócił z przedszkola, nie chciał się przebrać, strasznie przy tym krzyczał i ciągle mówił nie, nie przebiorę się. Za karę sadzaliśmy go na "karnym fotelu". Zbiegał z fotela, podchodził do mnie z krzykiem, mówił, że chce się ubrać, kiedy już byliśmy w jego pokoju i zapytałam czy się ubieramy, znowu wykrzykując, odpowiadał "NIE", sam sobie zaprzecza i potrafi tak nawet przez godzinę ciągle krzycząc i piszcząc. Najgorsze jest to, że panie rozkładają ręce, mówią, że tak nie może być, że trzeba coś z tym zrobić, ale ja sama jestem już bezradna. Dzieci Daniela nie lubią, nie tylko te z przedszkola, ale także z podwórka czy placu zabaw. Tłumaczymy synowi, że źle się zachowuje, staramy się być konsekwentni, ale on mimo to chce wszystko robić po swojemu. Powinnam tez dodać, że mieszkamy za granicą, w domu od zawsze rozmawiamy tylko w języku polskim i takim językiem tez posługuje się syn. W przedszkolu jest kilkoro dzieci, które też mówią w języku polskim, co ułatwia dziecku kontakty. Przepraszam za chaotyczność i proszę o odpowiedź jak możemy pomóc naszemu synowi.
Z wyrazami szacunku mama Danielka, Eva