Dzień dobry.
Bardzo proszę o poradę w dwóch kwestiach. Mam dwoje dzieci synka, który w czerwcu skończył 5 lat i córeczkę, która w lipcu skończyła 2 lata. Syn zaczął mówić późno, bo zdania zaczął układać dopiero w wieku 3 lat. Teraz mówi wyraźnie, problem ma tylko taki, że zamiast "s" czasami powie "sz". Jednak kłopot mamy z tym, że się jąka. Zaczęło się to rok temu we wrześniu, gdy zaczął chodzić do przedszkola. Jestem przekonana, że to był powód jąkania ponieważ bardzo przeżył pierwsze miesiące i w sumie cały rok nie był ucieszony, że musi tam chodzić. Syn jest dzieckiem bardzo wrażliwym i czułym, a w przedszkolu była grupa mieszana, bo były dzieci od 4 lat do 6, z przewaga starszych. Pani wychowawczyni duży nacisk kładzie na naukę i chociaż nie wymagała od czterolatka znajomości liter itp. to syn przezywał, że nie może dorównać starszym dzieciom. Poza tym zawsze w okresie jesienno-zimowym mój mąż wyjeżdża za granicę do pracy (tak jest od urodzenia syna) i być może to także spowodowało dodatkowy stres.
Na co dzień syn jest bardzo żywym dzieckiem, lubianym w grupie, jak na swój wiek przejawia bardzo silną empatię w stosunku do innych ludzi, szczególnie bliskich. W tym roku bardzo lubi chodzić do przedszkola, więc na pewno nie przezywa już tego. Na początku jąkał się etapami. Zauważyłam, że bardziej po naszych kłótniach, gdy podniosłam na niego głos. Dodam, że doskonale się rozumiemy z synem, jesteśmy emocjonalnie do siebie podobni i te kłótnie jak już się zdarzają, to dotyczą naprawdę błahych spraw i szybko łagodzimy sytuację. Z tatą tez ma bardzo dobre relacje, ale to ze mną jest bardziej związany. Mąż wyjechał 3 tygodnie temu i zauważyłam ze jąknie się pogłębiło.
Trudno jest mu cokolwiek opowiedzieć bez zacinania. Sądzę, ze może mieć znaczenie fakt, że jąka się także brat mojego męża (32l.). Ja i mąż bardzo szybko mówimy, czasami trudno nas zrozumieć, chociaż staramy się nad tym panować. Ja zaczęłam mówić dopiero w wieku 3 lat, odrazu zdaniami. Z nauką syna jest różnie. Ładnie dzieli wyrazy na sylaby, zna parę liter, umie je przeczytać, chociaż ma trudności z powiedzeniem jakie słowo przeczytał.
Wcześniej miał problem z wyodrębnieniem głoski na początku wyrazu.
Córka skończyła w lipcu 2 lata, ale podobnie jak syn bardzo mało mówi. Nawet mniej niż on w jej wieku, ponieważ syn mówił troszkę słów w "swoim języku", natomiast córka w tej chwili powie tylko mama, babcia, Ola, Ala, Asia, ciocia, tata. Ale za to bardzo wyraźnie. Nie chce powtarzać.
Wszystko rozumie, jest bardzo bystra, uważam że o wiele bardziej jest rozwinięta niż syn w jej wieku. Jeśli poprosi się, aby powiedziała jakieś słowo, to powie to z takim akcentem jakby go mówiła, ale słychać tylko "yy-yy".
Oboje bardzo lubią jak im czytam lub jak sobie opowiadamy historyjki. Robimy to codziennie wieczorem. Ćwiczymy język - syn dostaje od
Pani logopedy z przedszkola zeszyt, w którym zapisywane są zadania na cały tydzień, więc ćwiczymy razem przez zabawę.
Bardzo proszę o Pani opinię co mam robić, aby pomóc dzieciom, bo wiem że nie można lekceważyć takich problemów.

Pytanie przesłała Pani Olga