Droga Pani Profesor,

mam syna Dawidka, ma 10 lat, dziś lekarz postawił diagnozę po badaniu EEG. Zastanawiam się, jak to jest, syn urodził się w stanie dobrym i o czasie. Usiadł i zaczął chodzić jeszcze gdy nie miał roku, ale nie wydawał z siebie żadnych dźwięków, po roku zrobiliśmy pierwsze badania neurologiczne i było wszystko w porządku, usłyszeliśmy, że chłopcy się później rozwijają. Gdy miał około 3 lat zaczął mówić mama, tata, i ee-ee, ponownie zaniepokojeni przeszliśmy szereg lekarzy i badań. Opinia: "wszystko jest dobrze, proszę się nie martwić, chłopcy rozwijają się później, do piątego roku powinno być wszystko dobrze" i znów stanęliśmy na niczym. Dawidek w monecie 4 lat zaczął być bardzo aktywnym dzieckiem, nauczył się jazdy na rowerze, potem rolki, łyżwy, a nawet pływanie mu nie sprawiało problemu i do dziś jest bardzo aktywny, lecz z mową bardzo słabo. W wieku 6 lat udaliśmy się jeszcze raz do neurologa i foniatry, dlaczego ta mowa jest bardzo słaba, pomimo że dziecko od 3 lat jest u logopedy, a efektów brak. Więc miał wykonane badanie, miedzy innymi EEG głowy, wynik wyszedł dobrze, a foniatra postawił diagnozę "afazja wczesno-niemowlęca" i z taką diagnozą pojawiłam się w ośrodku psychologiczno-pedagogicznym. Tam dostałam opinie o stopniu lekkiego upośledzenia i o kształceniu integracyjnym. W monecie, gdy Dawid poszedł do szkoły i praca z dwoma logopedami dała duży przeskok i całkiem fajnie się rozgadał, to w monecie, gdy mowa ruszyła, okazuje się, że pojawił się kolejny problem. Na dzień dzisiejszy Dawid jest w trzeciej klasie i ma problem, bo nie potrafi się nauczyć czytać i pisać samodzielnie ani nauczyć się cokolwiek na pamieć, więc udaliśmy się powtórnie do neurologa. Po zrobieniu EEG okazało się, że ma zły zapis i lekarz od razu stwierdził zespół LANDAU-KLEFFNERA. Przyznam się szczerze, że jak zaczęłam czytać o tym zespole to wiele nie pasuje mi do mojego dziecka. Proszę o pomoc i o opinię.

Ania i Dawidek