Witam,

mój syn ma obecnie 4 lata, jako małe dziecko był bardzo spokojny, bawił się i musiałam zaglądać czy wszystko w porządku, bo był bardzo cichutki, nie przechodził etapu raczkowania. Kiedy miał 1,5 roku zaczęły się jego agresywne zachowania, potrafił ponad godzinę leżeć na podłodze, krzyczeć i obijając się przy tym bardzo, zdarzało się nawet, że uderzał głową w ścianę. Potrafił wpadać w agresję z byle powodu. Zaniepokojona jego zachowaniem udałam się do neurologa i usłyszałam tylko, że nie umiem wychowywać syna i jestem nieodpowiedzialną matką, a przecież to nie moje pierwsze dziecko i już mam swoje lata, więc nie wiem, skąd te wnioski. Syn potrafił ze złości połamać budę w wózku, na ulicy ściągał buty, krzyczał, nie usiedział nawet sekundy, wszędzie było go pełno. Udałam się z nim do psychologa dziecięcego, pani psycholog zasugerowała żebym go zdiagnozowała pod kątem zaburzeń sensorycznych, za bardzo nie wiem, co to jest. Teraz zauważyłam, jak syn skończył 4 lata, że szereguje auta, uwielbia układać puzzle i robi to błyskawicznie, ale bardzo mnie niepokoi to, że jak się zezłości albo mu coś nie wychodzi to bije się po głowie, twarzy, klaska jak małe dziecko, kiedy się cieszy, lubi bawić się ze starszymi dziećmi, ale młodsze bije albo się od nich odsuwa. Nie chce pić ze szklanki i nie mogę go do tego przekonać, sika tylko na nocnik, a jak go posadzę na toalecie to krzyczy, płacze, wygina się i się nie wysika, muszę obcinać mu metki w ubraniach, do innego jedzenia go nie zmuszę, ma swoje wybrane potrawy i tylko te zjada. To są tylko niektóre takie dziwne zachowania, ale jestem bezsilna i bardzo się martwię o syna. Co mam dalej zrobić, gdzie się z tym dzieckiem udać, do jakiego specjalisty? Proszę o pomoc.

Agnieszka