Dzień dobry,

piszę do Pani, ponieważ martwię się o mojego syna. Dwa dni temu skończył 8 miesięcy, ale jeszcze nie gaworzy. "Mówi" dużo "po swojemu" do nas, lecz są to raczej dźwięki typu "aaaa, eee, yyy, gie, bu, wu brrr". Wydaje mi się, że więcej potrafi powiedzieć, ale gdy ma paluszki w buzi - wtedy pojawia się "abubu". Praktycznie cały czas ma je w buzi, być może jest to spowodowane ząbkowaniem (synkowi dopiero teraz wyszedł pierwszy ząbek). Oprócz paluszków, wszystko wkłada do buzi. Jest bardzo żywym dzieckiem, wszystko go interesuje, obserwuje wszystko, co się rusza, co wydaje dźwięki. Bardzo sprawnie raczkuje i wspina się po wszystkim. Dużo się do nas uśmiecha, patrzy mi w oczy jak to robi. Ale jak jest u mnie na rękach, to obserwuje wszystko i rozgląda się na boki i w oczy wtedy już nie chce spojrzeć. Nie wiem czy lubi się przytulać (nie wiem czy dzieci w tym wieku potrafią spontanicznie się przytulić). Uważam, że nie za bardzo reaguje na swoje imię, szczególnie, gdy coś go zainteresuje. Ma szczególną chęć do zabawy sznurkami, kabelkami. Przedmioty, które zabiera do rączki upuszcza i patrzy jak spadają lub stuka nimi o cokolwiek (stół, podłoga). Nie interesują go książeczki, patrzy na nie jak mu pokazuje, ale jest to zainteresowanie bardziej tym, że zaraz będzie mógł tą książeczkę zabrać, wziąć do buzi i tarmosić. Nie pokazuje mi niczego palcem, nie robi "papa", nie klaszcze. Jak ja mu pokazuję coś palcem, to widzę, że syn raczej patrzy na moją rękę niż na to, co chcę mu pokazać. Najdziwniejszym zachowaniem jest upodobanie do wtulania się w pościel: uwielbia przykładać buzię do poduszki, kocyka lub kołderki i bardzo się w nie wtula (robi to, z reguły, gdy jest śpiący, ale nie tylko). Z maskotkami też dziwnie postępuje: stara się je włożyć do buzi za wszelką cenę, wydając przy tym różne dźwięki. Uwielbia się kąpać, uwielbia myć rączki, aż piszczy z zachwytu. Jeżeli chodzi o jedzenie to nie mam z nim żadnych problemów, je wszystko, co mu podam. Niedawno podałam mu pierwszy raz do zjedzenia chrupka kukurydzianego. Nawet mu smakował, starał się go gryźć dziąsełkami. Ogólnie, patrząc z boku, dla wszystkich jest wszystko w porządku - dziecko żywe, ruchliwe, radosne... Ale ja spędzam z nim najwięcej czasu i widzę, że niektóre zachowania są dla mnie niepokojące. Piszę do Pani dlatego, że nie mam w nikim oparcia. Nikt mnie w tej kwestii nie wspiera, raczej wszyscy bagatelizują mój problem. Wszyscy (mój mąż także) uważają, że przesadzam, że się czepiam i wymagam nie wiadomo czego... Jest mi z tym bardzo źle, chodzę cały czas smutna i nic mnie nie cieszy. Jeszcze bardziej obserwuję moje dziecko i nie potrafię się cieszyć z macierzyństwa.

Zakupiłam książkę "Wczesna interwencja terapeutyczna", czy będzie ona odpowiednia dla naszych przypadłości? Co mogę jeszcze zrobić dla Synka? Jak mu pomóc? Chcę dodać jeszcze, że mój poród był z komplikacjami (zakończony cc), było robione usg przezciemiączkowe w 4 miesiącu życia - wszystko w porządku, lekarz stwierdził, że mózg bardzo dobrze się rozwija -kora, jak na ten wiek, dobrze rozwinięta czy jakoś tak. Czy mam się już zacząć martwić autyzmem? Czy da się to wszystko "naprawić", aby potem było już wszystko dobrze?

Marta