Witam,

jestem mamą 3,4- letniego Jasia. Jaś mało mówi. Byłam już u wielu specjalistów, tj. 2 psychologów dziecięcych, 4 logopedów, 2 neurologów dziecięcych i wielu pediatrów zajmujących się m.in. autyzmem. Diagnozy autyzmu brak, jest opóźniony rozwój mowy. Jaś ma pewne zachowania ze spektrum, np. macha rączkami w stanie silnej radości czy złości i ten brak mowy. Nie ma u niego natomiast stereotypowych zabaw, braku kontaktu wzrokowego. Jest radosnym - raczej "skaczącym" dzieckiem. Zachowuje się odpowiednio do sytuacji, ma odpowiednie emocje, umie bawić się w karmienie misia, rozmowę przez tel. na niby, w sklep itp. Może trochę robiłam wiele rzeczy za niego, typu karmienie, ubieranie, pieluszki, ale i u mnie zmiana jest ogromna. Postanowiłam nie tracić już czasu na szukanie odpowiedzi tylko sama z nim pracować. Od 3 tygodni ćwiczę z nim ok. 2 godziny dziennie. Słuchany w słuchawkach, czytamy. Zakupiłam Pani książki i pomoce do zajęć, zobaczyłam już wszystkie filmiki mam i terapeutów pracujących MK. Do każdych zajęć przygotowuje się skrupulatnie. Po 3 tygodniach Jaś umie podać samogłoski, ale nie powtarza ich, dobrze segreguje, zabiera właściwą zabawkę jak śpiewam, umie dać napisy pod zdjęciami, np. mama, tata, Jaś. Wykluczanie i szeregi też idą z każdym dniem lepiej. Nie ma TV - co dla mnie jest wielkim sukcesem.

Po 3 tygodniach widzę poprawę w zachowaniu, tzn. Jaś powtarza więcej czynności po nas, ale jeszcze nie mówi - choć od paru dni zaobserwowałam, że chodzi po domu i mówi do siebie "aaa, bach, oj" - słyszałam coś takiego jak echolalia opóźniona...

Czy dla 3,4-latka to już za późno na terapię? Czy muszę ćwiczyć z nim więcej, niż te 2 godz. ?

Czy powtarzanie powinno się pojawić przy takiej intensywności ćwiczeń?Wszyscy widzą dużą poprawę w zachowaniu Jasia i rozumieniu, ale chyba wina leży po mojej stronie - bo jestem osobą typu "akcja -reakcja" i chciałabym, żeby najlepiej już mówił zdaniami.

Staram się być świadomą matką, nie sugerować się ganianiem, że chłopcy później mówią, że ma czas, dlatego tez z nim ćwiczę. Mam nadzieję, że i nam się uda.

Kasia