Witam, jestem mamą 15 miesięcznego chłopca. Mieszkamy za granicą gdzie trudno dostać się do jakiegokolwiek specjalisty. Zacznę od tego że syn urodził się pod koniec 42 tygodnia ciąży przez cesarskie cięcie ponieważ podczas skurczów spadał mu puls. Dostał początkowa 8 a po pięciu minutach 10 punktów w skali appgar. Ogólnie poród był dla mnie bardzo stresujący.
Niepokoją mnie niektóre zachowania mojego chłopczyka.
Zacznę od tego co już potrafi: oczywiście chodzi, umie zrobić pa pa, kosi kosi, przesyłać całuski, pokazywać części ciała takie jak: brzuszek, głowa, ucho, noga, ręka, nosek, ucho, pępek, usta, zęby, oko, czoło, ostatnio nauczył się pokazywać po kolei paluszki a ja je liczę), pokazuje gdzie sroczka kasze ważyła i gdzie poleciała, gdzie lata samolot, macha reką jak kogoś woła. Słowa jakie wymawia to: tata, mama, dom, lala, nie, nie ma, mniam (jak chce jeść), ptak, oprócz tego nazywa: samochód - bum bum, traktor - try try, ciuchcia - puf puf. Potrafi powiedzieć jak robi kaczuszka - ka ka, kotek - miał, piesek - sapie (nauczył się tak jak widział psa w upały i piez ział z gorąca i tak zapamiętał), świnki - mniam mniam ( widział jak świnki jedzą i tak je kojarzy choć i tak mowie mu że świnki chrumkają), kurka - ko ko, krówka - muu, koń - iha, do tego naśladuje odgłosy małpki, osiołka. Lubi jak mu się czyta bajeczki i potrafi pokazywać w nich praktycznie wszystko i pokazuje paluszkiem.
Martwi mnie że poza tym syn mało gaworzy, z naśladowaniem też jest różnie, czasami naśladuje a czasami nie chce i nie chce za bardzo powtarzać po mnie słów. Jak poproszę żeby powtórzył np. mama to mówi : tata albo tatom.
Od urodzenia mieliśmy z nim problem ze snem. Początkowo synek miał problemy z zasypianiem w dzień ale po ok 4 miesiącu unormowało się to i synek do 6 miesiąca była kołysany. Do tej pory czasami jak nie może się wyciszyć przed drzemką to zdarza mi się go kołysać ale nie do momentu zaśnięcia. Jak synek skończył 5 tygodni zaczęły sie problemy ze snem w nocy - początkowo wymachiwał rączkami i kręcił na boki głową i stękał. Z czasem jak nauczył się przekręcać na boki i przewracać z brzuszka na plecy i odwrotnie to kręci się i stęka. Czasami trwa to chwile a czasami całą noc co godzinę sytuacja się powtarza, wówczas synek ma zamknięte oczy i ziewa. Dodam że jest to bardzo męczące dla mnie i dla niego ponieważ rano wstaje i jest już zmęczony. obecnie w ciągu dnia śpi jedną drzemkę ok 1,5-2,5 godz. A w nocy zasypia o 20:30 i wstaje między 5-6 rano. Od urodzenia synek ma ten sam rytuał przed snem ostatnio dodaliśmy czytanie bajeczek na dobranoc. Mały śpi w swoim łóżeczku ale w momencie kiedy po raz kolejny się kręci i popłakuje to przenoszę go do siebie. Czasami pomaga jak go przytulę ale ostatnio się odpycha, czasami pomaga podanie mu smoczka. Ale ostatnio to nic nie pomaga. Byłam u tutejszych lekarzy ale oni lekceważą ten problem. Uważają że kiedyś mu przejdzie.
Dodatkowo zauważyłam słaby kontakt wzrokowy z synkiem. Jak trzymam go na rękach to patrzy wszędzie dookoła tylko nie na mnie. Chyba że go poproszę to spojrzy ale na bardzo krótko. Czy są jakieś ćwiczenie które mogę wykonywać sama w domu żeby to polepszyć ten kontakt wzrokowy?
Nie zawsze reaguje na swoje imię. Ale jak zawołam: Bartuś zobacz! - reaguje praktycznie za każdym razem. Jak gdzieś idzie a ja powiem żeby wracał - zawsze wraca. Dużo rozumie zawsze jak poproszę go żeby mi coś dał to daje mi to o co go poproszę. Ostatnio bardzo dużo się przytula do nas i całuje i gdy proszę go żeby przytulił misia to to robi.
Wskazuje palcem albo rączką co chce. Potrafi pokazać siebie i nas na zdjęciu, ale jak poproszę żeby pokazał mi gdzie jest tata ( a mąż siedzi w drugim końcu pokoju) nie pokazuje paluszkiem, tylko czasami rączką choć nie zawsze ale za każdym razem kieruje wzrok w kierunku męża.
Ostatnio zaczęliśmy układać drewniane puzzle i całkiem nieźle mu idzie. Przykłada odpowiednie puzzle w otwory tylko ma jeszcze problem z dokładnym umiejscowieniem w otworze.
Przepraszam za taki chaotyczny opis ale starałam się wszystko opisać. Nie wiem czy ja przesadzam ale to moje pierwsze dziecko i się martwię, nie chcę przeoczyć czegoś bardzo ważnego. Przyznaje się że się naczytałam o autyzmie i innych problemach z rozwojem i bardzo uważnie zaczęłam obserwować synka i zaczęłam się martwić. Mąż uważa że ja przesadzam i szukam u dziecka chorób, a jak zwracam się o poradę do najbliższej rodziny to maja mnie za przewrażliwiona mamusie i uważają że jestem przewrażliwiona na punkcie małego.

Pozdrawiam

Ania