Witam!
Pół roku temu u mojej dwuletniej wówczas córki stwierdzono autyzm. Obecnie dzięki podjętej intensywnej terapii, dziecko zrobiło ogromny progres: zniknęły wszelkie stereotypie, stymulacje, lęki. Kontakty społeczne są jak najbardziej poprawne, córka lubi bawić się z innymi dziećmi i dorosłymi, sama inicjuje zabawy, na placu zabaw lgnie do innych dzieci. Pięknie naśladuje, bawi się konstruktywnie, także w sposób symboliczny. Niestety nadal ma ogromne problemy z mową: mówi dużo , ale posługuje się niezrozumiałym dla nikogo językiem, za pomocą którego próbuje się komunikować. Podczas tej dziwnej paplaniny można czasami usłyszeć także słowa, które posiadają znaczenie. Na polecenie powtarza wyrazy, ale większość bardzo niewyraźnie. Śpiewa piosenki w swoim języku, ale z odpowiednią intonacją. Córka została skierowana do ponownej diagnozy (termin za 1,5 miesiąca), ponieważ zdaniem terapeutów nie ma autyzmu. Na pytanie, co jej w takim razie dolega? Na chwilę obecną, nikt mi nie jest w stanie odpowiedzieć. Zwracam się z ogromną prośbą do Pani Profesor o radę, w jaki sposób mogę pomóc jeszcze mojemu dziecku, aby ruszyło z mową? Czy jest jakaś możliwość konsultacji z Panią?

Edyta