Mój niemal 5-letni syn niestety bardzo słabo mówi, największy problem jest z nieodmienianiem/odmienianiem nieprawidłowo, co sprawia w naszej pięknej polskiej mowie, że jego wypowiedzi są często w ogóle niezrozumiałe (np. kto kogo uderzył). Nie opowiada historyjek czy ciągów logicznych, ew. ciągi zdań połączonych "bo". Słownik ma dość ograniczony, wymyśla własne słowa (np. strzelanki, rzucanki, malowańce) do tego np. myli mu się i często mówi na mnie "ciociu" jak na przedszkolanki, niegdyś mówił na mnie "tata". Określeniu "Mamuś" towarzyszą czasowniki w rodz. męskim. Jest raczej praworęczny.
Po kilku miesiącach obserwacji (nie terapii) logopeda z jego przedszkola jest niezadowolona z jego postępów (mówi, że pracowała z cudzoziemskimi dziećmi, które szybciej poprawnie opanowywały j. polski niż moje polskie dziecko po pół roku od powrotu do Polski). Co gorsza - twierdzi, że to nie w jej kompetencjach, bo to nie jest wada wymowy, aparatu mowy itp. Syn słyszy i wymawia prawidłowo, tylko na poziomie rozumienia zasad języka leży problem. Kto to leczy? Psycholog? Pedagog? A może to zaburzenie neurologiczne związane z uszkodzeniem jakiegoś elementu w mózgu? Pasują do niego np. opisy afazji semantycznej.

Wika