Dzień dobry,
Mam problem z moim 2,5-letnim synkiem. Jest bardzo żywym dzieckiem, które ma niespożyte pokłady energii. Lubi psocić, biegać, tańczyć. Wszędzie go pełno. Na co dzień jest pod opieką dziadków, którzy z racji wieku nie mają siły, by dodatkowo z nim pracować. Być może też nie wiedzą co mogliby zrobić, by synek zaczął mówić.
Niestety jego mowa ogranicza się do słów "mama", "papa", "baba" oraz jakichś niezrozumiałych "słów", które sobie wymyślił. Generalnie dziecko rozumie co do niego mówimy, myśli logicznie (jeśli można tak powiedzieć o 2,5 latku), potrafi się sam ubrać, umyć zęby, pomaga w domu przy np. sprzątaniu itd., można powiedzieć, że jest inteligentny. Jest towarzyski, lubi się bawić itd.
Synek urodził się o czasie, siłami natury, dostał 10 pkt w skali Apgar, przeszedł prawidłowo etapy rozwoju typu raczkowanie, chodzenie, prawidłowo słyszy, nie chorował poważnie itd.
Kiedy próbuję z nim pracować, czytać, mówić do niego, pokazywać obrazki synek woli zabawę samochodami, bieganie itd. Ewidentnie nie skupia uwagi na tym co mówię, irytuje się, nie chce bym mu czytała. Czasami udaje, że nie słyszy (widzę, że udaje, bo często uśmiecha się pod nosem). Być może to co robię nie jest dla niego atrakcyjne, nie wzbudza zainteresowania. Staram się mówić do niego wolno, wyraźnie. Być może problemem jest jego nadmierna ruchliwość.
Od września idzie do przedszkola, w którym jest opieka logopedy. Co ja do tego czasu mogłabym zrobić, by pomóc maluchowi w nauce mówienia. Jak go zainteresować, jak sprawić, by nauka mówienia sprawiała mu przyjemność, by chciał się uczyć? Czy dobre będą jakieś gry obrazkowe? Piosenki dla dzieci? Czytałam o metodzie ze słuchawkami, ale obawiam się, że synek nie będzie w stanie usiedzieć w miejscu. Proszę o podpowiedź, bo powiem szczerze jestem tym wszystkim przerażona.

Elżbieta