Witam serdecznie.
Mam problem z moim siedmioletnim synem, ponieważ w ciągu ostatniego półrocza dwukrotnie usłyszałam, że może on być jak to zostało określone dzieckiem "trochę autystycznym". Powiem, że mówiła to jego pani logopeda oraz neurolog. Do końca nie wiem co o tym myśleć, bo syn już ma przecież 7 lat i że wcześniej nikt nie zwrócił na to uwagi. Może spróbuję opisać jak wygląda rozwój mojego syna. Urodził się w 40 tyg. ciąży przez cięcie cesarskie z powodu braku postępu porodu. Dostał 10 pkt. Apgar. Do 2 r. ż. karmiony był praktycznie tylko piersią dlatego, że nie chciał nic innego. Czasami zjadał zupkę lecz zdarzało się, że ją zwrócił. Mimo to rósł i przybierał na wadze. Około 2 r. ż. zaczął mówić mama, tata i baba. A nasze rozmowy wyglądały w ten sposób że syn wszystko pokazywał jak to określiliśmy "na migi". Więcej zaczął mówić jak skończył 3 lata lecz mało kto go rozumiał. Do logopedy zaczęliśmy chodzić gdy skończył 4 i wtedy okazało się, że ma za słabe napięcie mięśni oraz nadwrażliwość jamy ustnej, mówi (nie wiem jak to określić) melodyjnie. Do dziś chodzimy do poradni i z mową jest już dużo lepiej lecz są też inne rzeczy , o których chcę napisać. Jak był mniejszy bał się zmian typu nowy fotelik samochodowy (nie chciał w nim siedzieć, krzyczał, kopał), tak samo było gdy zmieniliśmy samochód. Nie było mowy o tym żeby nowe ubrania założył chyba że kilka dni leżały na widoku i mówiłam mu, że już je nosił. Widoczny był brak kontaktu wzrokowego, ale już w domu po wielu ćwiczeniach jest poprawa. W stosunku do innych osób jednak pozostało. Nie szuka kontaktu z dziećmi. Nie powiem, że nie bawi się z nimi w ogóle, ale tylko z dobrze znanymi i naprawdę nie trwa to wtedy długo. Mówi i w pewnym momencie jakby zapominał co chciał powiedzieć albo powtarza wyraz kilkakrotnie. W czasie rozmowy wtrąca tematy w ogóle nie związane z rozpoczętą rozmową, pytania zadaje jakby niepełne tak, że ich sensu trzeba się domyślać co czasami jest trudne. Jak chodził do przedszkola to panie zauważyły jakby się wyłączał i błądził gdzieś myślami lecz zawołany reagował na swoje imię. Potrafi też z niczego wpaść w atak złości, krzyczy, tupie, rzuca wtedy wszystkim co ma pod ręką (to od ok. 2 lat). Bardzo lubi się przytulać, a jak nie wie co ma odpowiedzieć to daje całusy wszystkim domownikom. Kiedy ma iść się kąpać to jest pisk płacz żeby tylko tego nie zrobić jakby się bał. Bardzo rzadko zdarza się żeby sam poszedł spać, a jak w nocy wypadnie mu maskotka to stawia na nogi cały dom. Nie lubi rysować i wydaje mi się, że będą duże problemy z czytaniem, ale za to uwielbia atlasy geograficzne, zna dużo państw i ich flagi, umie policzyć do 100, dodaje, odejmuje, lubi oglądać mecze piłki nożnej i zna drużyny i zawodników.
Opis wyszedł chaotyczny, ale co mi się przypomniało to pisałam. Jeszcze w tej chwili napiszę, że syn miał robione trzykrotnie eeg i wyniki są ok, słuch i wzrok też są ok. Czekamy jeszcze na rezonans magnetyczny, ale to dopiero za 2 miesiące. Napiszę też jeszcze, że jeździliśmy też na rehabilitację, bo były problemy z integracją sensoryczną.
Proszę o jakąś radę do kogo powinnam się zwrócić o pomoc i czy to w ogóle mogą być objawy autyzmu. Pozdrawiam

Ania