Witam serdecznie,
Mam bardzo duży problem z córką w wieku ośmiu miesięcy. Wszyscy mnie mają już za wariatkę, ale ja czuję, że jest coś nie tak. Od urodzenia były problemy z jedzeniem. Dziecko wyginało się przy piersi ciągle płakało było nadpobudliwe. Kilkakrotnie byłam w szpitalu, ponieważ ciągle mi się wydawało, że to od brzuszka - dziecko dużo ulewa do dnia dzisiejszego. Jednak to co mnie najbardziej niepokoi to zachowanie. Dziecko bardzo rzadko na mnie patrzy, ale jak wychodzę z pokoju to za mną wodzi wzrokiem. Jak mam ją na rękach nigdy na mnie nie patrzy. Jak siedzi w foteliku to spojrzy tak od niechcenia i oczka w dół. Jest ciągle nakręcona. Macha nóżkami i rączkami, nie zainteresuje się żadną zabawką na dłużej, nie lubi jeść łyżeczką nic. Ciągle by ssała butelkę na okrągło tak jakby jej pomagało się to w uspakajaniu. Z snem mamy bardzo duże problemy. Usypia tylko na rączkach kołysana, a jak tylko ją odkładam do łóżeczka to natychmiast się budzi. Lubi się wtulać we mnie, ale też nie spojrzy na mnie. Jak czegoś chce to krzyczy, ale nie patrzy na mnie. Gaworzy coś po swojemu, ale całkowicie bezcelowo. Uwielbia wpatrywać się w światło. Często ma takie dziwne zachowanie - dziwna euforia, a za chwilę dziki płacz i patrzy w sufit. Przebieranie, spacery to mordęga. Dziecko non stop płacze i się wygina do tyłu. W zabawkach interesują ją tylko jak są rolki, którymi można pokręcić. Nie uśmiecha się na mój widok jak zobaczy mnie po krótkiej nieobecności lub jak znajdzie mnie wzrokiem wśród innych osób. Wyciąga np. do mnie rączki aby ją wziąć ale też na mnie nie patrzy. Aha ciągle drapie się po uszkach oczkach i pupie. Non stop. Zabawki też tylko w buzi trzyma albo szura nimi po podłodze.
Osoby obserwuje, ale wydaje mi się jest to bardziej jako zainteresowanie się przedmiotem poruszającym, a nie osobą.
Jeśli chodzi o rozwój ruchowy to zaczęła siadać i robi podchody do raczkowania. W łóżeczku podciągnie się na kolanka do pozycji stojącej.
Karmienie łyżeczką to horror. Dziecko spróbuje wszystkiego 1 łyżeczkę i beee. Odpycha łyżeczkę z zupą deserkiem kaszką i wszystkim innym. Je ładnie chrupki kukurydziane, a jak podam zupę w butelce to zje jaka by nie była.
Przepraszam, że tak chaotycznie, ale piszę wszystko co sobie przypomnę. Proszę o odpowiedź, gdyż nie wiem już co zrobić - czuję się odrzucona przez swoje dziecko.
Bardzo proszę o radę jak mogę pomóc mojemu dziecku, bądź co robię źle, że tak jest. Pragnę bliskości z moim dzieckiem, a go nie czuję.

Kasia