Dzień dobry Pani Profesor,
Mieszkam w Łodzi, mój syn ma 2,8 lat (ma 10 miesięcznego brata). Urodził się w terminie, otrzymał 10 punktów w skali Apgar, w wieku 9 miesięcy nadal nie podejmował samodzielnych prób siadania, ale wstawał przy meblach. W tym samym czasie stwierdzono obniżone napięcie mięśniowe, wspomagany ćwiczeniami zaczął samodzielnie siadać i raczkować w 9/10 miesiącu, w wieku 1 roku i 3 miesięcy zaczął samodzielnie chodzić.
Zgłosiłam się z dzieckiem po raz pierwszy do logopedy, gdy miał 2,5 lat. Niepokoił nas z mężem opóźniony rozwój mowy (szczególnie brak budowy zdań i zadawania pytań), mimo iż rodzina i znajomi uspokajali nas twierdząc, że chłopcy zawsze później zaczynają mówić. Logopeda po pierwszej wizycie zalecił konsultację psychologiczną, stwierdzając słaby kontakt z dzieckiem.
W związku z tym syn był diagnozowany w czerwcu tego roku pod kątem autyzmu. Pani psycholog stwierdziła występowanie zachowań autystycznych. Opisała dziecko następująco: "Dziecko ma duży zasób wiadomości, rozpoznaje ilustracje przedstawiające przedmioty i czynności, rozumienie mowy jest na dobrym poziomie - a jednocześnie obniżony jest poziom motywacji społecznej do dzielenia się wiedzą. Dziecko w sposób niepełny dzieli pole wspólnej uwagi zarówno z rówieśnikiem, jak i osobami dorosłymi. Dziecko jest pogodne, potrafi prawidłowo zainicjować kontakt, lecz ma kłopot z rozwinięciem/podtrzymaniem relacji, w sytuacjach dla niego mało atrakcyjnych pojawiają się zachowania agresywne (potrafi uderzyć lub kopnąć – przyp. matki). Mowa czynna jest rozwinięta - etap nazywania przedmiotów i czynności, pojawiają się także przymiotniki. Słowa są powtarzane wielokrotnie i pojawiają się czasem w nieadekwatnym kontekście sytuacyjnym. Komunikacja ma charakter komunikacyjny, nie pojawiają się pytania."
Obecnie, po 2 miesięcznej pracy rodziców widać znaczną poprawę w rozwoju. Dziecko bardzo dużo i chętnie mówi, buduje 2 - 3 wyrazowe zdania, opisuje zdaniami ilustracje w książeczkach. Chętnie naśladuje odgłosy zwierząt, mimikę. Rozumie i używa słów określających przeciwieństwa, np. „ciepły – zimny” – stosuje adekwatnie do kontekstu. Pojawiło się zaproszenie do zabawy, mówi wtedy: „Chodź”, „Mamunia, chodź”. Pokazując interesujący dla niego przedmiot mówi: „Ooo, zobacz”. Ostatnio nauczył się kilku piosenek i chętnie je śpiewa, np. gdy bawi się misiami śpiewa: „Jadą, jadą misie...”.
Jednak nadal nie zadaje pytań: „Co to?”, „Dlaczego?”.
Jak wyciszyć powtarzanie słów?, np. „Koparka kopie, kopie, kopie”.
Dziecko powtarza zadane pytanie lub ostatnie słowo zdania pytającego, gdy nie zna na nie odpowiedzi.
Trudno nauczyć go kolorów i liczenia.
Nasz logopeda zaleca, przy wielokrotnym powtarzaniu słów, wtrącanie się rodzica polegające na zadawaniu pytań. Natomiast psycholog - wprowadzenie polecenia: „Powiedz 1 raz” lub „Koniec”. Chciałabym dodać, że psycholog nie stwierdziła echolalii w trakcie diagnozy, a nasza następna konsultacja psychologiczna pod koniec września.
Staramy się nie włączać dziecku bajek, maksymalnie 30 minut dziennie na komputerze, gdy syn poprosi. Nie mamy telewizora z wyboru, radio włączamy sporadycznie, lubimy spokojną muzykę i również ciszę. Często sama śpiewam dzieciom. Synek wraz ze mną będzie od września uczęszczał kilka razy w tygodniu do Klubu Maluszka.

Proszę o odpowiedź i dziękuję za poświęcony czas.
Renata