„Pinokio” – to spektakl według osławionej opowieści o drewnianym pajacyku, zwanym Pinokio, którego pomysłodawcą i twórcą był urodzony niemal dwieście lat temu Carlo Lorenzini, włoski pisarz i dziennikarz.
Carlo, chrzestny ojciec Pinokia, znany jest lepiej na całym świecie pod swoim pseudonimem – Collodi – będącym nazwą toskańskiego miasteczka, w którym urodziła się jego matka. Niezwykła historia Pinokia rozpoczęła się w 1880 roku, kiedy to Carlo Collodi rozpoczął pisanie opowieści „Storia di un burattino” („Historie marionetki”), zwanej także „Le avventure di Pinocchio” („Przygody Pinokia”), wydawanej w cotygodniowym „Il Giornale dei Bambini” – pierwszej włoskiej gazecie dla dzieci.
Za sprawą teatru „Arka” im. Renaty Jasińskiej, Pinokio zawędrował na wrocławską starówkę, ciekaw tego, kogo tu spotka. Spektakl teatru „Arka” jest bowiem zaproszeniem do czarodziejskiej podróży w czasie i przestrzeni, którą każdy z nas odbywa przynajmniej raz w życiu, a wybrani szczęśliwcy nigdy z niej nie rezygnują.
To podróż do świata marzeń i pragnień, będących udziałem „małych pajacyków”, ale także podróż do świata ich lęków, „chciejstw”, strachów i wyrzutów sumienia. To podróż do własnego alter ego. Podróż, którą odbywamy – świadomie lub nie – każdej nocy, znaczonej zarówno ulotnymi sennymi przywidzeniami, tajemniczymi zaklęciami, czarodziejskimi formułami, jak i lękami i dziecięcymi strachami, które nie przestają nas odwiedzać mimo upływu lat.
Historia drewnianego pajacyka, który stał się chłopcem, ale po drodze był także marionetką i osiołkiem, to historia każdego z nas, którą może opowiadać pięcioletnie dziecko i stuletni starzec (także będący dzieckiem…). Z tego to prostego powodu, opowieść o Pinokio ma charakter uniwersalny. W naszym spektaklu podkreślają ów uniwersalizm zarówno typy postaci, będących archetypami chciwca, mędrca, dziecka, Śmierci; jak i sam przekaz opowieści – kierowany i do małego chłopca, i do jego dziadka. Podkreślają to także, wplecione w opowieść pajacyka piosenki, komentujące jego perypetie i marzenia.