Witam,

jestem mamą 17-miesięcznej Nadii. Ostatnio teściowa zwróciła mi uwagę na fakt, że dziecko nie reaguje na imię (nie zawsze, zdarza się, że zwróci uwagę, ale bardzo rzadko). Nie wiem jak do końca dziecko zachowuje się w żłobku, ale w domu zabawa wygląda tak - jeśli rzucę jej piłkę i powiem "teraz Nadusia rzuca" odrzuca mi ją. Uwielbia wkładać "kubek w kubek", wkłada je po kolei w kolejności jak powinna, czasem kombinuje na własny sposób. Potrafi wkładać też po kolei wielokrotne kółeczka dla dzieci... Czasem jak układa nie po kolei, ściąga i zaczyna od nowa. Dziecko nie wskazuje niczego palcem (być może dlatego, że nigdy jej tego nie uczyłam). Od około 5 miesiąca życia puszczałam jej internetowe piosenki typu "kaczuchy" i bardzo to lubi. Czy mogę przypuszczać, że to jest główną przyczyną jej niezwracania uwagi na pewne rzeczy? Co do mowy... Był czas, że mówiła mama, baba, tata, dada, gaga... A jest czas, że uprze się na jedno i powtarza przez jakiś czas, co dzień tylko to. Czasem płacząc stawała w łóżeczku, spoglądała w moją stronę i wyła: "mama, mama", wydaje mi się wtedy, że mówiła to świadomie do mnie. Ale do tej pory wiele "słów" wypowiada nieświadomie. Pytając, gdzie mama i gdzie tata widzę, że nie wie, o co nam chodzi. Choć często mówię: "teraz mama da jeść", "teraz mama...". Śpiewając do niej "Panie Janie" ona też tak jakby śpiewa - powtarza prawie co do joty melodię, ale po swojemu śpiewając "nia nie nia nie". Nie zawsze chce powtórzyć to, co do niej mówię, np. "jak robi krówka...krówka robi muuuu", ona na to: "wuuuu", jednak kiedy mówię "jak robi piesek? piesek robi hau hau", odwraca głowę i zajmuje się już czymś innym. Często się śmieje, odwzajemnia nasz uśmiech, ostatnio nauczyłam ją "kosi-kosi". Kontakt wzrokowy jest bardzo dobry. Bardzo lubi się przytulać. Raczej nie zdarza jej się płakać bez powodu. Trudno mi ją czegoś nauczyć, ale jeśli się przyłożymy to potrafi wykonać daną czynność (pod warunkiem, że ona ją interesuje). Szczerze mówiąc bardzo późno zaczęłam ją czegokolwiek uczyć, bo wciąż wydawało mi się, że jest zbyt mała i nie zrozumie. Wiele razy próbując ją czegoś nauczyć po kilku próbach dawałam za wygraną i pozwalałam jej się bawić po swojemu, na zasadzie "nie chce to nie, przyjdzie czas". Czy mam powody do niepokoju? Czy dziecko może mieć autyzm? Dodam, że nikt w naszej rodzinie nie cierpiał na to zaburzenie. Dziecko nie miało żadnych skutków ubocznych szczepień podstawowych (nawet gorączki). Rodzina twierdzi, że dziecko zachowuje się normalnie, choć niektóre umiejętności powinna już przyswoić. Wiem, że każde dziecko rozwija się we własnym tempie. Nie wiem, czy poziom rozwoju dziecka wynika z zaburzeń rozwoju czy bardziej z moich niedopatrzeń i braku poświęcania odpowiedniej uwagi na naukę. Bardzo proszę o odpowiedź i ewentualne wskazówki dotyczące stymulacji jej rozwoju.

Kamila