Droga Pani Profesor, mój syn rozumie prawie wszystko, co się do niego mówi, i to w dwóch językach (jego ojciec jest Francuzem, ogląda bajki po francusku i od września planujemy go posłać do francuskiego przedszkola). Wcześnie chodził, jest samodzielny, lubi oglądać książki, układać puzzle, bawić się samochodami i od 1-go roku gra w piłkę (kopie lewą nogą, mimo, że je prawą ręką). Natomiast prawie nie mówi, poza paroma zniekształconymi słowami, których nauczył się już ponad pół roku temu i odtąd nie widać postępów (mama, baba, tata, jaja - czyli lala; tiki tiki - czyli tinkywinky, debe - czyli dipsy, tutu - czyli traktor, tota - ciocia, toto - auto, ziazia - gorąca) oraz szeregiem onomatopei (mniał, koko, mu) na określenie zwierząt. Pediatrzy uspokajali nas, że jego opóźnienie mowy wynika z dwujęzyczności, ale brak jakichkolwiek postępów mnie zaniepokoił. Przeczytałam wszystkie Pani wypowiedzi na temat podobnych przypadków i rozpocznę wskazaną stymulację programem Pani oraz Pani Wianeckiej. Mam jednak prośbę o kilka dodatkowych wskazówek. Będę bardzo wdzięczna o:
1. Wskazanie specjalisty w Warszawie, do którego mogę się zwrócić o pomoc
2. Poradę, czy są jakieś zabawy, z których powinnam zrezygnować: rozumiem, że puzzle są niewskazane, co jeszcze?
3. Czy może oglądać telewizję? Czy powinno to być po polsku (tak mówie do niego ja oraz niania), czy może być po francusku?
4. Generalnie, czy żeby dziecku pomóc, trzeba zrezygnować z dwujęzyczności? Będzie to trudne, bo mąż słabo mówi po polsku... Czy przedszkole francuskie, to dobry pomysł?
5. Czy na rozwój mowy dziecka może mieć wpływ, że oboje z mężem intensywnie pracujemy i dużo czasu spędzamy poza domem?

Pytanie przysłała pani Monika