Czytam Pani odpowiedzi na podobne problemy i z jednej strony się martwię, ale z drugiej nie do końca się zgadzam. Mam 2,5 latka który raczej nie ma ochoty powtarzać tego co mówimy, zna parę, no może kilkanaście jeśli dodać wyrazy dźwiękonaśladowcze, słów. Dużo "mówi" po swojemu, porozumiewa się z nami główni pokazując albo widać, że coś chce i czeka, aż zgadniemy o co chodzi i wtedy z radością odpowiada "ta". Rozumie nasze polecenia. Czyli ogólnie synek jeszcze nie mówi. Pani napisała w którejś z odpowiedzi na forum "by dziecko mogło rozwijać intelekt musi przed 2 r. ż. łączyć w wypowiedziach dwa wyrazy" no i ogólnie, że późna mowa to powód do niepokoju. I trochę się martwię ALE...... Mam starszego syna prawie 13 lat, który zaczął mówić chyba dopiero po 3 roku życia, baaaardzo późno a jednocześnie nie ma to chyba wpływu na jego intelekt. Nauczył się czytać w wieku 5,5 i to po dwóch tygodniach sylabizowania zaczął płynnie czytać. I jest bardzo zdolny, laureat wielu konkursów w szkole i poza nią ( zwolniony z testu szóstoklasistów - laureat konkursu historycznego). Zrozumiałe więc że cały czas myślę że młodszy jest OK, to po prostu rodzinne. Ale jednak chcę wiedzieć że zrobiłam wszystko i niczego nie przeoczyłam. Jak wpłynąć na jego mowę?? Jak go zachęcić do prób mówienia?? I czy mam się martwić czy nie?

Pytanie przysłała pani Martyna